Πριν από μερικές εβδομάδες, πέθανε σε ηλικία 83 ετών ο Dick Traum, γνωστός ως ο πρώτος άνθρωπος που έτρεξε μαραθώνιο αγώνα με προσθετικό πόδι.
Ο παλαιστής που καταδικάστηκε σε καθιστική ζωή
Ο Richard George Traum γεννήθηκε το 1040 στο Μανχάταν. Ο πατέρας του είχε μια επιχείρηση που πουλούσε είδη ραπτικής. Ο Traum μεγάλωσε στο Bronx. Το 1965, ενώ στεκόταν πίσω από το αυτοκίνητό του σε ένα βενζινάδικο, ένα αυτοκίνητο έπεσε πάνω του, συνθλίβοντας και τα δύο του πόδια, με αποτέλεσμα να ακρωτηριαστεί στο ένα πόδι. Τότε ήταν υποψήφιος διδάκτορας βιομηχανικής ψυχολογίας στο New York University Sloan School of Business. Πήρε τελικά το διδακτορικό του το 1973 και ίδρυσε μια εταιρεία ανθρωπίνων πόρων.
Καθώς πριν το ατύχημα ο Traum ήταν παλαιστής στο κολεγιακό πρωτάθλημα, η καθιστική ζωή που του επέβαλε το ατύχημα του ήταν ανυπόφορη. Όταν μάλιστα έχασε ένα φίλο του από έμφραγμα, αποφάσισε πως είχε έρθει η στιγμή να αρχίσει ξανά να γυμνάζεται. Γράφτηκε σε ένα πρόγραμμα γυμναστικής, στο πλαίσιο του οποίου έπρεπε να τρέχει για 10 λεπτά. Στην αρχή έτρεχε σχεδόν κουτσό και του φαινόταν εξαιρετικά δύσκολο να τρέχει με το τεχνητό του μέλος. Του πήρε 3 μήνες για να καταφέρει να τρέχει για 10 λεπτά.
Ο πρώτος δρομέας μαραθωνίου με προσθετικό πόδι
Την επόμενη χρονιά, ο Traum έτρεξε τον πρώτο του αγώνα 5 μιλίων στο Central Park. Ήταν 1976 όταν γράφτηκε στον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκη, τερματίζοντας σε 7 ώρες και 51 λεπτά. Ανάμεσα σε 2.000 δρομείς, ήταν ο ένας από τους δύο δρομείς με αναπηρία. Η διοργάνωση του επέτρεψε να ξεκινήσει τον αγώνα 4 ώρες πριν από την επίσημη αφετηρία.
Ιδρυτής ενός συλλόγου δρομέων με αναπηρία
Έπειτα από αυτό το επίτευγμα, ο Traum δημιούργησε τον σύλλογο για δρομείς με αναπηρία Achilles Track Club και μάλιστα τον επέκτεινε σε 18 χώρες, προσφέροντας δωρεάν εκπαίδευση και ψυχολογική υποστήριξη στους αθλητές – μέλη. Στον Μαραθώνιο Νέας Υόρκης του 2023 συμμετείχαν στον αγώνα περίπου 500 αθλητές με αναπηρία και οι οδηγοί τους, μέλη της οργάνωσης.
«Όταν ένας αθλητής χωρίς αναπηρία βλέπει έναν αθλητή με αναπηρία να τον προσπερνά, αλλάζει η αντίληψή του για το τι μπορεί να κάνει ένα άτομο με αναπηρία», εξηγούσε ο Traum στο CNN το 2012. «Αλλάζει επίσης και ο τρόπος που ένα άτομο με αναπηρία αντιλαμβάνεται τον εαυτό του.»
Πώς όμως κατάφερε ο Traum να συσπειρώσει τόσα άτομα με αναπηρία γύρω από το εγχείρημά του;
Σε μια πρώτη προσπάθεια έπεισε τον ιδρυτή και διοργανωτή του Μαραθώνιου της Νέας Υόρκης να δώσει χορηγία στο Achilles Track Club, ώστε να επικοινωνήσουν με δρομείς που ήταν επαγγελματίες υγείας και οι οποίοι ίσως είχαν ανάμεσα στους ασθενείς τους, άτομα με αναπηρία. Η προσπάθεια έπεσε στο κενό. Σχεδόν κανείς δεν απάντησε.
Έπειτα ο Traum άρχισε να προσεγγίζει όσα άτομα με αναπηρία έβλεπε στο περιβάλλον του, ή ακόμη και στον δρόμο. Εκεί συνάντησε αναπάντεχη επιτυχία, καθώς 1 στους 3 συνήθως έδειχναν ενδιαφέρον για τη λέσχη. Το 1984 η λέσχη είχε 13 μέλη, που όλα έτρεξαν στον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης και μάλιστα όλοι τερμάτισαν. Μια δεκαετία αργότερα, η ομάδα που έτρεχε σε μαραθώνιους αποτελούνταν από 260 δρομείς με αναπηρία, ανάμεσά τους άτομα με προβλήματα όρασης, σκλήρυνση κατά πλάκας, αυτισμό, ή μεταμόσχευση καρδιάς. Έτσι ο Traum άρχισε να δέχεται στη λέσχη και παιδιά με αναπηρία, αλλά και βετεράνους πολέμου.
Δρομέας ως το τέλος
Ο ίδιος ο Traum έτρεξε σε πάνω από 70 μαραθώνιους δρόμους, πρώτα με το τεχνητό του μέλος και στη συνέχεια με ειδικό τρίτροχο ποδήλατο χειρός. Το 1993 έκανε τζόκινγκ με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, χρησιμοποιώντας δεκανίκια.
Στα 78 του, ο Traum ήταν ο πιο ηλικιωμένος συμμετέχων στον Μαραθώνιο της Βοστώνης του 2019. Μετά από μια επέμβαση στο γόνατο στις αρχές της δεκαετίας του 2000, συμμετείχε πλέον με ποδήλατο χειρός. Παραδόξως, παλαιότερα ο Traum είχε εναντιωθεί στη συμμετοχή δρομέων με αναπηρικό αμαξίδιο ή ποδήλατο χειρός, φοβούμενος πως μπορεί να τραυμάτιζαν τους άλλους δρομείς, καθώς μπορούσαν να αναπτύξουν ταχύτητα, ειδικά στις κατηφόρες. Μετά από μια δικαστική απόφαση ωστόσο, οι συμμετοχές αυτές νομιμοποιήθηκαν και έγιναν συνήθεις.
Ο Traum παραιτήθηκε από πρόεδρος του συλλόγου το 2019, οπότε και έγινε πρόεδρος του United States Wheelchair Sports Fund, ως τον θάνατό του. Το κληροδότημά του για το δρομικό κίνημα είναι σημαντικό, και θα το αναλογιζόμαστε κάθε φορά που βλέπουμε άτομα με αναπηρία στην αφετηρία των μαραθωνίων αγώνων ανά τον κόσμο.
ΠΗΓΗ: https://www.nytimes.com/
