Ο Luca δεν έχασε την αγωνιστικότητά του όσο έκανε χημειοθεραπεία.
“Δεν μπορούσα να καταλάβω πως ένας απλός πόνος, ένα μούδιασμα, μας έφτασε εκεί. Ουσιαστικά παραδίδεις το παιδί σου στους γιατρούς και στις νοσοκόμες. Σαν γονιός, το να παρακολουθείς το παιδί σου να αγωνίζεται, να γεμίζει βελόνες, να πρέπει μερικές φορές να το δέσουν στο κρεβάτι… είναι σκληρό, πολύ σκληρό“. Η Anna θυμάται κάποια στιγμή μετά τη διάγνωση του οστεοσαρκώματος, που έκανε μπάνιο τον Luca. Τα μαλλάκια του άρχισαν να πέφτουν. “Ήμουν εκτός εαυτού γιατί αυτό έκανε την αρρώστια να φαίνεται πραγματική. Τότε το συνειδητοποίησα, σκέφτηκα ‘ναι, έχει καρκίνο, τα μαλλιά του πέφτουν’“, λέει. “Κι εκείνος μου είπε ‘Μην ανησυχείς μαμά, μαλλιά είναι, θα ξαναφυτρώσουν’“.
Τέσσερις μήνες μετά τη χημειοθεραπεία, οι Luvera έμαθαν πως για να σωθεί η ζωή του Luca έπρεπε να ακρωτηριάσουν το πόδι του. Οι γιατροί τους πρότειναν μια επέμβαση με την οποία η κνήμη του θα συγκολλούνταν στο άνω μέρος του μηρού του και ο αστράγαλός του θα γινόταν άρθρωση γονάτου. Οι γονείς του ήταν διστακτικοί, αναρρωτούμενοι πώς θα ένιωθε ο Luca ως ενήλικας. Ο πατέρας του, Rocca, ήταν μάλλον θετικός αλλά βεβαιώθηκε πραγματικά όταν είδε ένα κοριτσάκι με προσθετικό πόδι στο νοσοκομείο. “Είδα πόσο καλά κινούνταν, και τότε κατάλαβα πως αυτή ήταν πράγματι η καλύτερη επιλογή για τον Luca“.
Μετά την επέμβαση, ο Rocca και η Anna άντλησαν δύναμη από τον γιο τους. “Θυμάμαι όταν ξύπνησε, τον ρώτησα ‘Luca καταλαβαίνεις τι έχει γίνει;’ κι εκείνος κοίταξε προς τα πόδια του και έγνεψε το κεφάλι του καταφατικά“, λέει ο Rocca. “Όταν είδα πόσο καλά ανταποκρινόταν, αυτό με βοήθησε πολύ. Αλλά βέβαια ήταν κάτι πολύ δύσκολο να βλέπεις και να διαχειρίζεσαι. Ο Luca ήταν πολύ θετικός και η δική του ενέργεια έκανε τη ζωή όλων μας πιο εύκολη. Ήταν απίστευτος“.
Μέσα σε δυο μόλις μέρες ο Luca μπορούσε να περάσει από το κρεβάτι στο αμαξίδιό του μόνος του. Τον Απρίλιο, επτά μήνες αργότερα, απέκτησε το πρώτο του προσθετικό πόδι. “Μόλις έκανε τα πρώτα του βήματα, μπορούσες να δεις την ανακούφιση στο πρόσωπό του, κι αυτό ήταν ταυτόχρονα ανακούφιση για όλους μας“, λέει η μητέρα του. “Σαν να φωτίστηκε ο κόσμος. Ένιωσα ξανά όπως όταν έκανε τα πρώτα του βήματα όταν ήταν μωρό“.
Ο Luca λατρεύει το football. Φωτογραφία: George Salpigtidis.
Πολύ σύντομα, ο Luca είπε στους γονείς του πως ήθελε να ξαναρχίσει το ποδόσφαιρο. Οι γονείς του δίστασαν, επειδή ως άθλημα είναι εξαιρετικά σωματικό. Έτσι αρχικά ο Luca ξεκίνησε να παίζει μπέηζμπολ. Ονειρευόταν όμως το ποδόσφαιρο και το τοπικό πρωτάθλημα. Τον Απρίλιο του 2016 έκανε την πρώτη του προπόνηση με την ομάδα του Avondale Heights και λίγες μέρες αργότερα έπαιξε το πρώτο του παιχνίδι.
Έπαιξε αρκετά παιχνίδια, μέχρι που έγινε το απροσδόκητο: σε μια προσπάθεια να κλωτσήσει τη μπάλα, το προσθετικό του πόδι βγήκε από τη θέση του. Οι προπονητές έτρεξαν να τον μεταφέρουν εκτός αγωνιστικού χώρου, αλλά ο Luca δεν πτοήθηκε. Είπε στον προπονητή του “όχι, αφήστε με να περπατήσω, θέλω να δείξω σε όλους πως είμαι καλά“. Ξαναφόρεσε το προσθετικό του πόδι και συνέχισε τον αγώνα. Εκείνη τη σαιζόν, η ομάδα του κατέκτησε την πρώτη θέση στο τοπικό πρωτάθλημα.
Φωτογραφία: George Salpigtidis
Ο πατέρας του κι ο προπονητής του συμφωνούν πως ο Luca είναι πολύ καλός παίκτης. Παίζει αμυντικός κι έχει γερό tackling. Δεν αποφεύγει την αντιπαράθεση ποτέ. Η μόνη του αδυναμία στο γήπεδο είναι πως είναι λίγο αργός, αλλά ότι του λείπει σε ταχύτητα το κερδίζει στο σημάδι. Ο Luca περιμένει πλέον να αποκτήσει μια προσθετική λεπίδα, για να τρέχει πιο γρήγορα στο γήπεδο.
Η Anna και ο Rocco έμαθαν πως δεν πρέπει ποτέ να λένε πως ο Luca δεν μπορεί να καταφέρει κάτι. “Έτσι που πάμε, θα τον δούμε να γίνεται ο πρώτος ακρωτηριασμένος που θα παίζει στο AFL” λέει η μητέρα του . “Έχω κλάψει πάρα πολύ για τον Luca”, λέει, “κι ακόμη κλαίω αλλά τώρα πια είναι δάκρυα χαράς. Έχω αρχίσει να συνηθίζω να τον βλέπω να καταφέρνει τόσα πολλά περισσότερα απ’ότι θα περίμενε κανείς“.
Το οστεοσάρκωμα είναι μια επιθετική μορφή καρκίνου, που αγγίζει κυρίως νέους και παιδιά. Ο ακρωτηριασμός είναι συχνά η μόνη λύση που παρέχει μια καλή πρόγνωση. Στα παιδιά και στους έφηβους, το οστεοσάρκωμα είναι η πιο συχνή αιτία ακρωτηριασμού. Ευτυχώς, η προσθετική μπορεί να τους επιτρέψει την επιστροφή στην ενεργή καθημερινότητα. Στην Rehabline – Angelos & Xenofon Chronopoulos συναντάμε πολλούς νέους ανθρώπους που ξεπέρασαν μαχητικά το οστεοσάρκωμα. Στεκόμαστε με αίσθημα ευθύνης δίπλα τους, τους στηρίζουμε και φιλοδοξούμε να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι στον δυναμισμό τους.
Πηγή: http://www.heraldsun.com.au/
Rehabline — Άγγελος και Ξενοφών Χρονόπουλος, Μιχάλης Γουγής — Τεχνητά Μέλη
Υποστηρικτές της κίνησής σας!
