Η στρατιωτική σταδιοδρομία του James E. Hanger διήρκεσε μόλις μία ημέρα, αλλά σε αυτές τις 24 ώρες χρωστάνε πολλά, χιλιάδες άνθρωποι σήμερα.
J.E. Hanger
Το 1861, ο Hanger ήταν 18 ετών και φοιτητής στο δεύτερο έτος της μηχανολογίας στο Washington College στο Lexington, όταν αποφάσισε να καταταγεί, ακολουθώντας τους δύο αδερφούς του και τους τέσσερεις εξαδέρφους του στον Αμερικανικό Εμφύλιο πόλεμο. Στις 2 Ιουνίου, ως μέλος του Ιππικού, του ανατέθηκε να προστατεύει την σιδηροδρομική γραμμή της Βαλτιμόρης και του Οχάιο. Καθώς όμως έφτανε να αναλάβει τη θέση του μαζί με άλλους 700 κακοεξοπλισμένους άνδρες, δέχτηκαν επίθεση από τη δύναμη 1500 ανδρών του Στρατηγού McClellan της Ένωσης. Ο Hanger προσπαθούσε να καλυφθεί και να προστατεύσει το άλογό του σε έναν αχυρώνα, όταν μια οβίδα τον χτύπησε, κάνοντας θρύψαλα το πόδι του.
Μετά από μια σύντομη μάχη, οι άνδρες της Ένωσης βρήκαν τον Hanger να αιμοραγεί. Χρειάστηκε να του ακρωτηριάσουν το πόδι, χωρίς ανιασθησία, 7 ίντσες κάτω από το μηρό. Ο ακρωτηριασμός του ήταν ο πρώτος που καταγράφηκε επίσημα, από τους περισσότερους από 50.000 ακρωτηριασμούς που έγιναν στη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου.
Ο Hanger παρέμεινε στο Camp Chase στο Οχάιο μέχρι να αναρώσει και στη συνέχεια επέστρεψε στο σπίτι του, μαζί με το ξύλινο πόδι του, στο πλαίσιο μιας ανταλλαγής αιχμαλώτων. Για τρεις μήνες, ο Hanger κρύφτηκε στο δωμάτιό του. Η οικογένειά του πίστεψε πως κρυβόταν από απελπισία και δεν υποψιαζόταν πως εκείνος δούλευε απερίσπαστος πάνω σε μια ζωτική γι’αυτόν εφεύρεση. Πού και πού ζητούσε στους γονείς του να του φέρουν κομάτια από δρύινα βαρέλια, σίδηρο και ύφασμα. Έπειτα, μια μέρα η πόρτα του δωματίου του άνοιξε και η οικογένεια Hanger τον είδε έκπληκτη να περπατά και να κατεβαίνει τις σκάλες με ένα τεχνητό πόδι δικής του επινόησης, που έμεινε γνωστό ως «μέλος του Hanger». Ήταν το πρώτο προσθετικό πόδι διπλής άρθρωσης που λύγιζε με φυσικό τρόπο τόσο στον αστράγαλο όσο και στο γόνατο.
Ο Hanger κέρδισε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας υπ’αριθμόν 155 του Confederate Government, και συνέχισε να κάνει βελτιώσεις στο πόδι του σε όλη τη διάρκεια του πολέμου. Το 1871 κατοχύρωσε το μοντέλο του σε ολόκληρη την αμερικανική επικράτεια και κέρδισε την εύφημο μνεία του χειρούργου William Carrington, που ήταν γραμματέας της Ένωσης για την Ανακούφιση των Ακρωτηριασμένων Στρατιωτών. Μια κρατική επιχορήγηση ύψους 20.000 δολαρίων του επέτρεψε να ξεκινήσει τη μαζική κατασκευή εκατοντάδων τεχνητών μελών για τους βετεράνους του Εμφυλίου.
Ο Hanger έκανε οικογένεια και οι έξι γιοι του τον διαδέχτηκαν στην επιχείρησή του. Ο ίδιος συνέχισε ως ακούραστος εφευρέτης να κατοχυρώνει ευρεσιτεχνίες για χίλια-δυο ανομοιογενή πράγματα, από στόρια παραθύρων μέχρι μποωλ για τον αφρό ξυρίσματος στα κουρεία και αυτόματες μυγοσκοτώστρες. Το 1883 μετέφερε την επιχείρησή του στην Ουάσινγκτον. Στη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, γνωρίζοντας ότι οι ακρωτηριασμοί θα ήταν και πάλι πολλοί στα πεδία της μάχης, άνοιξε εργαστήρια στο Λονδίνο και στο Παρίσι, για να βοηθήσει τους βετεράνους.
Πριν από το θάνατό του το 1919, ο Hanger είπε “Είμαι ευγνώμων για αυτό που φαινόταν ένα τραγικό χτύπημα της μοίρας, αλλά που αποδείχτηκε τελικά πως ήταν μια μεγάλη ευκαιρία». Ο εφευρέτης διατύπωσε έτσι μια μεγάλη αλήθεια, που ακόμη και σήμερα, μετά από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, έρχεται ξανά στην επιφάνεια: ο πόλεμος, μία βασική αιτία ακρωτηριασμού, δίνει κίνητρο για σημαντικές βελτιώσεις και καινοτομίες στα τεχνητά μέλη. Ουδέν κακόν αμιγές καλού…
Σήμερα η Hanger Inc εξακολουθεί να λειτουργεί και να είναι μια από τις πιο γνωστές εταιρείες στον τομέα της ορθωτικής και της προσθετικής στις Ηνωμένες Πολιτείες.
