Ένα σώμα που δεν μεγάλωνε σωστά
Η Nadya Vessey αγαπά την κολύμβηση, τα ταξίδια και το γέλιο. Με λίγα λόγια, αγαπά τη ζωή. Κι ας έχει χάσει και τα δύο πόδια της. Γεννήθηκε με παραμόρφωση και στα δύο πόδια, την αιτία της οποίας δεν έμαθε ποτέ, και υπέστη ακρωτηριασμό στο ένα πόδι όταν ήταν επτά ετών. Σαν παιδί δεν την ένοιαζε που είχε μόνο ένα πόδι. Με το τότε ξύλινο τεχνητό της μέλος έτρεχε και χοροπηδούσε, κι ας ήταν βαρύ και άβολο, ενώ λάτρευε την κολύμβηση. Στην εφηβεία όμως, άρχισε να την ενοχλεί η κατάστασή της. “Τα πόδια μου αναπτύσσονταν δυσανάλογα, οπότε το σώμα μου δεν είχε αρμονικές διαστάσεις και ξαφνικά συνειδητοποίησα πόσο διαφορετική ήμουν από τα άλλα κορίτσια.”
Έτσι στα 16 της, η Nadya αποφάσισε να προχωρήσει σε ακρωτηριασμό και του άλλου ποδιού της. Με την επέμβαση αυτή το σώμα της ξαναβρήκε τις αναλογίες του, ενώ η Nadya με δύο αρμονικά τεχνητά πόδια ψήλωσε κατά δέκα ολόκληρα εκατοστά και βρήκε την χαμένη της αυτοπεποίθηση. “Άλλαξε όλη η εικόνα που είχα για τον εαυτό μου. Έγινα πραγματικά άλλος άνθρωπος. Ήταν τόσο καλό.”
Ταξιδεύοντας μόνη
Καθώς μεγάλωνε, η διάθεση να γυρίσει τον κόσμο γινόταν όλο και πιο έντονη. Η μοίρα την βοήθησε όταν βρήκε δουλειά σαν δασκάλα σε ένα μικρό νησάκι στα βόρεια της Ιαπωνίας. Με τον σύζυγό της να την ακολουθεί, άδραξε την ευκαιρία και μπήκε στο αεροπλάνο. Επέστρεψε χωρίς σύζυγο, ο οποίος την εγκατέλειψε, αλλά με μια νέα αίσθηση περιπέτειας.
Από τότε, η Nadya ζει μια ζωή γεμάτη δράση. Έχει διδάξει Αγγλικά στο Kyrgyzstan και έζησε την Κίνα. Ταξίδεψε για διακοπές στο Machu Picchu στη Νότιο Αμερική και σε πολλές περιοχές της Ινδίας. Πρόσφατα έζησε για λίγο στον Λίβανο όπου εργάστηκε σε έναν καταυλισμό Σύριων προσφύγων. “Μου αρέσει η ζωή, είναι ωραία,” λέει απλά. “Νεότερη δεν φανταζόμουν καν ότι μπορούσα να ταξιδεύω μόνη. Όταν όμως με εγκατέλειψε ο σύζυγός μου, ανακαστικά χρειάστηκε να ταξιδέψω μόνη και τότε ανακάλυψα ότι και τα κατάφερνα και μου άρεσε. Οπότε μετά έγινα ατρόμητη και δεν με φόβιζε κανένα μέρος και καμία δουλειά.“
Με την εξέλιξη των τεχνητών μελών, βεβαίως, δεν έχει πια ξύλινο πόδι, αλλά δύο ελαφρά προσθετικά πόδια που τα φορά και τα βγάζει με το πάτημα ενός κουμπιού. Μέχρι που έβαλε να της φτιάξουν μια ουρά γοργόνας, την οποία φορά για να κολυμπά. “Υπάρχει ελπίδα. Η τεχνολογία γίνεται όλο και καλύτερη. Δεν ξέρουμε βέβαια πόσο τυχεροί είμαστε, μέχρι που χάνουμε κάτι.”
Ο ακρωτηριασμός δεν είναι το τέλος του κόσμου
Για τη Nadya, η ζωή με προσθετικά πόδια δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, αφού μετά από τόσα χρόνια είναι «το φυσιολογικό της». “Ο ακρωτηριασμός δεν είναι το τέλος του κόσμου, αλήθεια δεν είναι. Επιπλέον πολλά άτομα με ακρωτηριασμό είναι σήμερα διάσημα, είναι δρομείς ή χορευτές με φήμη. Οπότε ο ακρωτηριασμός δεν είναι πια ταμπού, όπως παλιά. “
Το μήνυμα της Nadya σε όσους έχουν χάσει ένα ή και τα δύο πόδια τους είναι πως είναι κρίσιμο να αποδεχτούν την κατάστασή τους. Είναι επίσης σημαντικό να συνηθίσουν τα τεχνητά τους μέλη και μέσα στο μυαλό τους να έχουν την εικόνα πως είναι ολόκληροι, όχι μισοί. “Η στάση που έχει κανείς απέναντι στον εαυτό του επηρεάζει την στάση των άλλων απέναντί του. Είναι το πιο σημαντικό πράγμα να σε αποδέχονται οι άλλοι, αλλά πώς να γίνει αυτό αν δεν αποδέχεσαι εσύ την διαφορετικότητά σου;
Όταν είμαστε νέοι, δεν μας αρέσει να είμαστε διαφορετικοί. Αλλά όταν μεγαλώνουμε, θα σας πω ένα μυστικό: μπορεί και να μας αρέσει γιατί δεν περνάμε απαρατήρητοι, οι άλλοι μας θυμούνται. Οπότε είναι ωραίο να είσαι διαφορετικός.“
