Πιλότος χωρίς πόδια ή με προσθετικά τεχνητά μέλη; Και μάλιστα σε μαχητικό αεροσκάφος; Δεν είναι κάτι συχνό, αλλά δεν είναι και ανήκουστο. Η RAF μάλιστα, ίσως κατέχει ένα μοναδικό ρεκόρ τριών πιλότων με ακρωτηριασμό σε κάτω άκρα. Κατά τον Β’Παγκόσμιο Πόλεμο δύο φημισμένοι πιλότοι πετούσαν βρετανικά μαχητικά, ο Douglas Bader και ο Colin ‘Hoppy’ Hodgkinson.
Πέρασαν 70 χρόνια μέχρι να επαναληφθεί το εγχείρημα το 2016, όταν ο μηχανικός της RAF σμηνίας Alan Robinson πέταξε ξανά μόνος ένα βρετανικό μαχητικό αεροσκάφος.
Το 2011, ο Alan ενεπλάκη σε ατύχημα με τη μοτοσυκλέτα το, με αποτέλεσμα να χάσει το δεξί του πόδι πάνω από το γόνατο. Όσο ανάρρωνε στο Hedley Court —το κέντρο αποκατάστασης για τραυματίες στρατιωτικούς— του είπαν πως η σταδιοδρομία του στη RAF πιθανόν είχε τελειώσει. Ο Alan ωστόσο ήταν αποφασισμένος να μην εγκαταλείψει την αεροπορία και με τη βοήθεια των συναδέλφων του κατάφερε να επιστρέψει στα καθήκοντά του.
Εραστής της αεροπορίας, όταν έχασε το πόδι του πίστεψε πως δεν υπήρχε πλέον περίπτωση να γίνει πιλότος, όπως ονειρευόταν. «Όλα τα απλά πράγματα που θεωρούσα δεδομένα ως τότε, όπως το περπάτημα, αποδείχτηκαν τεράστια πρόκληση. Ήμουν σίγουρος πως δεν θα μπορούσα να ανέβω ξανά σε ποδήλατο και πίστευα πως δεν υπήρχε καμία περίπτωση να πάρω δίπλωμα πιλότου. Πίστευα πως θα ήμουν ανίκανος να εκπληρώσω το όνειρό μου, και πως θα ζούσα μ’αυτό το απωθημένο για την υπόλοιπη ζωή μου».
Το πρόγραμμα Υποτροφιών Spitfire
Τότε βρέθηκε μπροστά του το πρόγραμμα Υποτροφιών Spitfire για τραυματίες στρατιωτικούς, που ήταν υπό την αιγίδα του Πρίγκηπα Χάρρυ. O Alan ήταν ένας από τους δύο επιτυχόντες του προγράμματος. Κέρδισε την υποτροφία χάρη στην παθιασμένη και συναισθηματικά φορτισμένη συνέντευξη που έδωσε στο πλαίσιο του προγράμματος, η οποία τον ξεχώρισε από τους υπόλοιπους υποψήφιους.
Έκανε το πρώτο του μάθημα για να γίνει πιλότος λίγες μέρες αφού κέρδισε την υποτροφία και απέκτησε το πρώτο του προσθετικό πόδι.
Ο Alan ολοκλήρωσε τα μαθήματα δύο χρόνια αργότερα. «Τον τελευταίο μήνα, όσα μάθαινα για τα Spitfire μου είχαν γίνει πραγματική εμμονής», παραδέχεται. «Αν κάτι δεν είχε σχέση με την ταχύτητα πτήσης, την πίεση των λαδιών, ή τις διαδικασίες επείγουσας προσγείωσης, το μυαλό μου το απέριπτε. Δεν σκεφτόμουν τίποτε άλλο. Κι όταν ήρθε η στιγμή, οι συγκινήσεις πέντε ετών, με τα πάνω και τα κάτω τους, τις απογοητεύσεις, τις επιτυχίες, τις αμφιβολίες, τους φόβους, την επιθυμία μου να κάνω την οικογένειά μου περήφανη και να τιμήσω τη μνήμη του πατέρα μου, όλα αυτά συμπιέστηκαν και χώρεσαν σε δέκα λεπτά πτήσης. Ήταν ένα συναίσθημα που με κατέκλυσε, και μόλις έσβησα τη μηχανή ξέσπασα σε δάκρυα. Είναι αδύνατο να σας περιγράψω με λέξεις την εμπειρία. Το πώς ένιωθα και τι σήμαινε για μένα. Με πολύ απλά λόγια είχα πετύχει ένα παιδικό όνειρο, αλλά ταυτόχρονα σκεφτόμουν πως σαν παιδί δεν μπορούσα να φανταστώ πώς ένα φοβερό ατύχημα θα γινόταν κάποτε ο καταλύτης για να το κάνω όντως πραγματικότητα.»
«Αισθάνομαι περισσότερο από ποτέ σεβασμό και θαυμασμό για τους βετεράνους πιλότους που πετούσαν αυτό το ίδιο αεροσκάφος στη μάχη για να υπερασπιστούν με γενναιότητα την πατρίδα μας. Ήταν ένα καταπληκτικό προνόμιο να γνωρίσω κάποιους από αυτούς κι ελπίζω να παίξω έναν μικρό ρόλο στο να διαφυλάξω τη μνήμη και τις ιστορίες τους. Σκοπεύω να γίνω πρεσβευτής των πιλότων με αναπηρία, και να δείξω στον κόσμο πώς να εστιάζει στις ικανότητες, κι όχι στις αναπηρίες, και να προκαλέσω όσο μπορώ την στερεοτυπική αντίληψη που έχουμε για την αναπηρία, τόσο στα άτομα που έχουν κάποια αναπηρία, όσο και στους υγιείς.»
Το Ottobock Genium Χ3
Για πολλά χρόνια, ο Alan συνέχισε την οικογενειακή και επαγγελματική ζωή του με μηχανικό προσθετικό γόνατο. Την εποχή που κέρδισε την υποτροφία, του δόθηκε η ευκαιρία να δοκιμάσει το Genium X3 της Ottobock— το πιο τεχνολογικά προηγομένο ηλεκτρονικό γόνατο (MPK) του κόσμου. Δεν το άλλαξε ποτέ ξανά.
«Το Genium X3 μου προσέφερε μεγάλη σταθερότητα και κυρίως μπορώ να ανεβαίνω και να κατεβαίνω σκάλες φυσιολογικά, κάτι που δεν προσφέρουν άλλα ηλεκτρονικά γόνατα. Μπορώ να ακολουθώ το ρυθμό των δυο μικρών γιων μου, και μάλιστα χάρη στην τεχνολογία του δεν χρειάζεται να ρίχνω το βάρος και την προσπάθεια στο άλλο πόδι. Είμαι ακόμη νέος, θέλω να ζήσω πολλά χρόνια, οπότε επιζητώ οτιδήποτε μπορεί να με κρατήσει σε κίνηση και σε φόρμα. Το Genium X3 το κάνει αυτό.»
Μια ομάδα αεροπορικών επιδείξεων προς τιμήν του Douglas Bader
O Douglas Bader με το μαχητικό του αεροσκάφος. Ο Bader είχε χάσει και τα δύο του πόδια.
Επειδή τα καλά πράγματα έρχονται συχνά «μαζεμένα», περίπου την ίδια εποχή που ο Alan απέκτησε το Genium X3, του προτάθηκε να συμμετέχει σε μια ομάδα αεροπορικών επιδείξεων για πιλότους με αναπηρία.
«Μόλις είχα τελειώσει την Υποτροφία Spitfire, και έλαβα αυτή την πρόσκληση που αναζητούσε πιλότους για την ομάδα επιδείξεων. Μου φάνηκε σαν να ήταν γραφτό», λέει ο Alan, που το 2018 άρχισε να πετάει με δύο ακόμη συναδέλφους με αναπηρία ως ομάδα επιδείξεων “Bader’s Bus Company”.
Η ομάδα έχει το όνομα του θρυλικού πιλότου Douglas Bader και υποστηρίζεται από το ίδρυμα The Douglas Bader Foundation. Το ίδρυμα δημιουργήθηκε μετά τον θάνατο του Sir Douglas το 1982, με σκοπό να στηρίζει άτομα με αναπηρία να ξεπερνούν μικρές και μεγάλες προκλήσεις στη ζωή τους, κρατώντας ζωντανό το πνεύμα και τη θέληση του Sir Douglas.
Σήμερα ο Alan μετράει περίπου 20 χρόνια υπηρεσίας ως μηχανικός εδάφους της RAF. Κι όποτε του δίνεται η ευκαιρία, απογειώνεται.
