Από τον ακρωτηριασμό σε μια πλήρη ζωή
Το 1987, σε ηλικία 15 ετών, ο Shane Luke διαγνώστηκε με καρκίνο των οστών, που οδήγησε σε ακρωτηριασμό του δεξιού του ποδιού Πάνω από το γόνατο. Ο Shane επίσης υποβλήθηκε σε συνολικά 12 μήνες χημειοθεραπείας στο Νοσοκομείο Prince of Wales Children’s Hospital στο Sydney.
“Ήταν μια πολύ σκληρή περίοδος για τους γονείς μου, που με υποστήριξαν με την απώλεια του ποδιού μου αλλά και με τις παρενέργειες των πολύ ισχυρών δόσεων χημειοθεραπείας. Τώρα που το σκέφτομαι, σαν γονιός κι ο ίδιος, εκτιμώ ακόμη περισσότερο τον τρόπο που το αντιμετώπισαν και κράτησαν θετική στάση στη διάρκεια της θεραπείας και της αποκατάστασης. Όταν έχασα το πόδι μου, με ενθάρρυναν να συνεχίσω τη ζωή μου. Κι αυτό ακριβώς έκανα. Συνέχισα τη ζωή μου”, λέει ο Shane.
Παντρεμένος εδώ και 12 χρόνια και πατέρας δύο παιδιών, ο Shane σήμερα απολαμβάνει την οικογένεια, το γκολφ και την καριέρα του. “Ξεκίνησα να εργάζομαι ως γραφίστας. Δούλεψα στον κλάδο των εκτυπώσεων για 17 χρόνια, μέχρι που ένιωσα πως χρειαζόμουν μια αλλαγή. Ήμουν τυχερός, γιατί τότε μου προσέφερε δουλειά η Ottobock, όπου εργάζομαι εδώ και 10 χρόνια”, λέει. Ως τεχνικός στην Ottobock, είναι υπεύθυνος του τοπικού Τμήματος Τεχνικού Σέρβις και συνεργάζεται στενά με την έδρα της εταιρείας στη Γερμανία. Επίσης είναι εκπαιδευτής στην ακαδημία της Οttobock στην Αυστραλία.
Η εξέλιξη στην προσθετική είναι ραγδαία
Τόσο ως χρήστης τεχνητού κάτω άκρου ο ίδιος, όσο και ως εργαζόμενος στον κλάδο της προσθετικής, ο Shane έχει διαπιστώσει τεράστια εξέλιξη στην προσθετική τεχνολογία τα τελευταία χρόνια, και σε καθημερινή βάση.
Το πρώτο του πόδι ήταν άβολο και του επέτρεπε περιορισμένη κινητικότητα. Έφηβος 15 ετών τότε, ο Shane αγαπούσε τον αθλητισμό αλλά με το τεχνητό κάτω άκρο που είχε δεν μπορούσε να κάνει κανένα άθλημα. Τα σημερινά τεχνητά μέλη, όταν εφαρμόζονται σωστά, δεν προκαλούν πόνο και δυσφορία, ούτε περιορίζουν την κίνηση. “Κάθε νέο προϊόν είναι καλύτερο από το προηγούμενο, κι αυτό σημαίνει καλύτερο αποτέλεσμα για κάθε χρήστη. Ενθουσιάζομαι καθώς προχωράμε από μηχανικά σε ορθοβιονικά τεχνητά μέλη, ενώ η αναδυόμενη χρήση της νευρικής διέγερσης για όσους χρησιμοποιούν προσθετικό χέρι είναι απλώς εκπληκτική”.
Καθώς έχασε κι ο ίδιος το πόδι του σε νεαρή ηλικία, ο Shane χαίρεται ιδιαίτερα όταν βλέπει παιδιά να επωφελούνται από τις τεχνολογικές εξελίξεις από νωρίς. “Είναι σημαντικό τα παιδιά να έχουν πρόσβαση σε καλά προσθετικά μέλη που τους επιτρέπουν να συμμετέχουν πλήρως στην κοινωνική ζωή – κάτι που δεν ήταν εύκολο για μένα, λόγω του τεχνητού μέλους που είχα τότε’’.
Πρωταθλητής του γκολφ
Ο Shane είναι παίκτης του γκολφ διεθνούς βεληνεκούς, κι έχει εκπροσωπήσει την Αυστραλία σε διεθνή τουρνουά. Γι’αυτόν, το γκολφ είναι παραπάνω από ένα άθλημα. Είναι το πάθος του, ο διαλογισμός του, και η άσκησή του.
Ο Shane είχε ξεκινήσει να παίζει γκολφ με τον πατέρα του πριν από τον ακρωτηριασμό του. “Το γκολφ έγινε η αποκατάστασή μου όταν έχασα το πόδι μου, ακόμη και στη διάρκεια της χημειοθεραπείας. Ήμουν στο σπίτι, ένιωθα να ανακάμπτω, και βαριόμουν. Οπότε, ο πατέρας μου πρότεινε να πάμε στη λέσχη του γκολφ και να χτυπήσουμε μερικές μπάλες. Σχεδόν τον κορόιδεψα τότε, γιατί χρησιμοποιούσα πατερίτσες και δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα κατάφερνα να πετύχω μπαλάκι του γκολφ ξανά,” διηγείται. Ωστόσο η επίσκεψη στη λέσχη υπήρξε γι’αυτόν αποκαλυπτική, αφού κατάφερε να πετύχει όχι ένα αλλά πολλά μπαλάκια, και μάλιστα χωρίς να πέσει ούτε μια φορά.
Όταν ολοκληρώθηκε η χημειοθεραπεία, ο Shane συνέχισε να πηγαίνει στο γήπεδο του γκολφ με τον πατέρα του ως βοηθό. Περπατούσε με τις πατερίτσες από τρύπα σε τρύπα, αλλά τις έριχνε κάτω για να παίξει, σε ισορροπία στο ένα πόδι. Σταδιακά, απέκτησε αρκετή δύναμη ώστε να περπατάει και να ολοκληρώνει 18 τρύπες.
Το γκολφ έδωσε στον έφηβο και τραυματισμένο Shane έναν στόχο, και απολάμβανε να εξασκείται και να βελτιώνεται διαρκώς. Σήμερα ευγνωμωνεί τον πατέρα του που τον έσπρωξε να ασχοληθεί ξανά με το γκολφ εκείνη τη δύσκολη περίοδο.
Ο Shane ήταν μάλιστα μέλος της ομάδας της Αυστραλίας που κέρδισε το ‘World Disabled Cup’ στη Νότιο Αφρική το 2014, και αργότερα την ίδια χρονιά την τρίτη θέση στο ‘World Disabled Championship’ στην Ιαπωνία. Στο ίδιο τουρνουά, ο Shane ατομικά κατέκτησε την δεύτερη θέση. Επίσης κέρδισε το ‘Australian Amputee Open’ έξι χρονιές. Σήμερα είναι μέλος του Bankstown Golf Club στο Sydney, όπου ανταγωνίζεται επιτυχώς αρτιμελείς συμπαίκτες.
Ο Shane χρησιμοποιεί πλέον ένα προηγμένο προσθετικό πόδι, που στηρίζει πλήρως την κινητικότητά του. Ωστόσο, όταν παίζει, εξακολουθεί να προτιμά να το βγάζει για να στοχεύσει την τρύπα, καθώς αισθάνεται πως τον εμποδίζει στην περιστροφή με μεγάλη ταχύτητα που απαιτείται για να χτυπήσει τη μπάλα και να την στείλει μακρυά. Το ξαναφοράει όταν μετακινείται από τρύπα σε τρύπα, αλλά και για τα κοντινά χτυπήματα που απαιτούν ακρίβεια.
Η σημασία της αλληλοϋποστήριξης
Ο Shane πιστεύει σθεναρά στην αλληλοϋποστήριξη. “Ήμουν 15 ετών, καθηλωμένος στο νοσοκομείο και δεν ήθελα να μιλήσω στον σύμβουλο του νοσοκομείου. Βασικά δεν ήθελα να μιλήσω σχεδόν σε κανέναν μετά από την επέμβαση, δεν ήμουν έτοιμος. Μέχρι που μπήκε στο δωμάτιό μου ένας τύπος με προσθετικό πόδι. Πρώτη φορά συναντούσα άλλον με ακρωτηριασμένο πόδι και ένιωσα καλύτερα για το μέλλον μετά από την κουβέντα μας. Μου είπε για τη ζωή του και με βοήθησε να καταλάβω πως κι εγώ θα ήμουν ΟΚ”, θυμάται.
Τόσο λόγω της δουλειάς του στην Οttobock, όσο και μέσω του γκολφ, συμμετέχει στην κοινότητα των ατόμων που έχουν υποστεί ακρωτηριασμό και πάντα προσέφερε υποστήριξη ανεπίσημα. Όμως ήθελε να το κάνει πιο επίσημα. Έτσι εκπαιδεύτηκε ως εθελοντής σύμβουλος υποστήριξης στην Limbs 4 Life.
Η αποδοχή της αναπηρίας και η καλύτερη διάδοση της γνώσης σχετικά με τους ακρωτηριασμούς είναι μια θετική αλλαγή που διαπιστώνει ο Shane τις τελευταίες δεκαετίες. “Όταν ήμουν νεώτερος, οι άνθρωποι έκρυβαν την αναπηρία τους. Όσοι χρησιμοποιούσαν τεχνητό κάτω άκρο, φορούσαν πάντα μακρύ παντελόνι. Υπήρχε μια άισθηση άβολη, νομίζω. Αλλά εγώ δεν ένιωθα ποτέ άσχημα που είχα μόνο ένα πόδι. Έδειχνα το προσθετικό μου πόδι, ή κυκλοφορούσα με τις πατερίτσες με ένα πόδι μόνο και δεν ένιωθα την ανάγκη να φοράω ένα πόδι που να φαίνεται φυσικό” υποστηρίζει. Πιστεύει πως η κοινωνία έχει αλλάξει σημαντικά από τότε που ήταν ο ίδιος παιδί και πως είναι καλό που μπορούμε πλέον να συζητήσουμε για κάθε είδος αναπηρίας.
Με την διπλή του ιδιότητα σαν χρήστης και σαν τεχνικός προσθετικών άκρων, ο Shane πιστεύει πως μπορούν να γίνουν πολλά ακόμη ώστε τα άτομα με ακρωτηριασμό να ζουν μια πλήρη, παραγωγική ζωή. Σε κρατικό επίπεδο, θα ήθελε το κράτος να επενδύει περισσότερα κεφάλαια ώστε όλοι να δικαιούνται και να έχουν πρόσβαση σε τεχνολογικά άρτια τεχνητά άκρα για να ανακτούν πλήρως την κινητικότητά τους, να έχουν κοινωνική ζωή, να μπορούν να εργάζονται και να συμμετέχουν στην ζωή της κοινότητας. Επίσης πιστεύει πως με οργανισμούς όπως η Limbs 4 Life, μπορούμε να “εκπαιδεύσουμε” την κοινωνία σχετικά με τη ζωή με έναν ακρωτηριασμό. Ως “έμπειρος ακρωτηριασμένος”, ο Shane θέλει να μην το βάζει κάτω κανείς, και να χρησιμοποιούν όλοι τη φωνή τους για να δικαιούνται υψηλής ποιότητας προσθετικά άκρα και σωστή υποστήριξη, και να μην διστάζουν να διεκδικούν ότι χρειάζονται.
Πάντως, η πιο πολύτιμη υποστήριξη έρχεται από τον άμεσο περίγυρο του καθενός και είναι καθημερινή. Έτσι ο Shane ακτιμά αφάνταστα την υποστήριξη που έλαβε κι εξακολουθεί να λαμβάνει από τους γονείς του, την σύζυγό του Helen και τον εργοδότη του, την Ottobock. Η στήριξή τους και ο χρόνος που του έδωσαν του επέτρεψαν ως τώρα να επιτύχει τους στόχους του και να καταφέρει να γίνει όσο καλύτερος μπορεί.
