Ο Jean-Baptiste Alaize έχασε τη μητέρα του και το πόδι του σε ηλικία 3 ετών, αλλά συνεχίζει να «τρέχει για να επιβιώσει», με κουράγιο και χιούμορ. Μαζί με την «Bugatti» του, όπως αποκαλεί το προσθετικό του πόδι, πρωταγωνιστεί στο νοκυμαντέρ του Netflix για του Παραλυμπιακούς Αγώνες, με τίτλο Rising Phoenix.
Το μικρό αγόρι από το Μπουρούντι που υιοθετήθηκε από μια οικογένεια στη Γαλλία σε ηλικία 7 ετών, είναι σήμερα 29 ετών, ζει στο Μαϊάμι, και διηγείται πώς τον έσωσε ο αθλητισμός.
Χωρίς παιδική ηλικία
Η παιδική ηλικία του Jean-Baptiste σταμάτησε τραγικά στις 23 Οκτωβρίου 1993, τη μέρα που ο εμφύλιος πόλεμος στο Μπουρούντι χτύπησε την πόρτα του δικού του σπιτιού. Η μητέρα του εκτελέστηκε μπροστά στα μάτια του, ενώ έτρεχαν να ξεφύγουν, όπως και πολλοί άλλοι κάτοικοι του χωριού. Ο μικρός θεωρήθηκε νεκρός, μετά από χτυπήματα με μαχαίρι στο πόδι, στον λαιμό, στην πλάτη, στα μπράτσα. Ξύπνησε σ’ένα νοσοκομείο, χωρίς πόδι. Ο πατέρας του, παρόλο που επέζησε της σφαγής, τον εγκατέλειψε σ’ένα ορφανοτροφείο του Μπουρούντι.
Για πολλά χρόνια, ο Jean-Baptiste ξαναζεί κάθε νύχτα τα τραγικά γεγονότα, στους εφιάλτες που τον στοιχειώνουν. Όταν γίνεται 7 ετών, ένα ζευγάρι Γάλλων αποφασίζουν να τον υιοθετήσουν και ξεκινούν τις σχετικές διαδικασίες. Ο Jean-Baptiste θυμάται πως ο Robert Alaize, που γίνεται αργότερα πατέρας του, έρχεται να τον δει στο Μπουρούντι, παρά την εξακολουθούμενη εμπόλεμη κατάσταση, με πολλά δώρα. Ανάμεσά τους ένα ζευγάρι converse, και οι πρώτες του κανονικές πατερίτσες.
Λίγους μήνες αφού φτάνει στη Γαλλία, ο Jean-Baptiste αποκτά το πρώτο του προσθετικό πόδι. «Τη μέρα που οι γονείς μου μου χάρισαν το δεύτερο πόδι μου, έτρεχα όπου έβρισκα. Αυτό το αίσθημα ελευθερίας, είναι το πιο ωραίο δώρο που μπορούσαν να μου κάνουν».
Οι νέοι γονείς του, ο Robert και η Danièle Alaize, του δίνουν όλη την αγάπη που έχει στερηθεί για τόσα χρόνια. Φτάνοντας στη νέα του οικογένεια, δεν θυμάται πώς είναι να τον αγαπούν. Ο Robert και η Danièle τον αγαπούν σαν δικό τους παιδί, όπως και τον Julien, που επίσης έχουν υιοθετήσει, όχι από το Μπουρούντι αλλά από τη γειτονική Ρουάντα. Το ζευγάρι καταφέρνει το ακατόρθωτο: να κάνουν έναν μικρό Τούτσι κι έναν μικρό Χούτου να αγαπηθούν.
Το θεραπευτικό τρέξιμο
Ο Jean-Baptiste συνεχίζει να έχει εφιάλτες κάθε νύχτα, παρά την αγάπη που λαμβάνει και την οικογενειακή ζωή. Το τρέξιμο είναι αυτό που του χαρίζει την πρώτη ήρεμη νύχτα ύπνου, στην εφηβεία.
«Μόλις πάτησα τα πόδια μου στο ταρτάν, είχα την εντύπωση πως έπρεπε να τρέξω όσο περισσότερο μπορούσα, για να μην με πιάσουν», λέει ο Jean-Baptiste, και τα μαύρα γυαλιά του κρύβουν τα μάτια του. «Θυμάμαι λες και ήταν χτες την πρώτη μου νύχτα μετά από εκείνη την πρώτη προπόνηση. Ήταν… σαν να είχε αδειάσει το μυαλό μου, ήμουν ελεύθερος. Η ενέργειά μου, το μίσος που ένιωθα, είχαν συγκεντρωθεί στον στίβο. Τότε κατάλαβα πως ο αθλητισμός θα ήταν η θεραπεία μου».
Για θεραπευτικούς σκοπούς, οι γονείς του τον έχουν ήδη βάλει να δοκιμάσει την ιππασία, αλλά «δεν ξεσπούσα εγώ, το άλογό μου ξεσπούσε», λέει γελώντας. Κάποιες λιγοστές συνεδρίες με ψυχολόγο δεν είχαν καλύτερο αποτέλεσμα, και δεν είχε υπομονή να τις συνεχίσει. Τη λύση δίνει ο γυμναστής του, που τον οδηγεί στον αθλητισμό, μετά από μια σκυταλοδρομία 4×100 όπου διαπρέπει ως τελευταίος δρομέας και οδηγεί την ομάδα του στη νίκη. Οι συναθλητές του δεν ξέρουν καν πως τρέχει με προσθετικό πόδι – το κρύβει επιμελώς, καθώς ήδη αυτός και ο αδελφός του ταλαιπωρούνται αρκετά από τα ρατσιστικά σχόλια κάποιων συμμαθητών.
Το όνειρο για ένα μετάλλιο το 2020
Η Fédération Française Handisport σύντομα εντοπίζει το νεαρό ταλέντο. Εντάσει τον Jean-Baptiste στους κόλπους της κι εκείνος κατακτά τα πρώτα τρόπαια, και στη συνέχεια 4 παγκόσμιους τίτλους στους νεανίες. «Η ζωή μου άρχισε να αλλάζει και ήμουν περήφανος να εκπροσωπώ τη Γαλλία», λέει.
Αγωνίζεται στους Παραλυμπιακούς του Λονδίνου (2012) και του Ρίο (2016), όπου για πολύ λίγο δεν κατακτά το χάλκινο στο μήκος. Πρεσβευτής της Össur και χρήστης των υψηλών τεχνολογίας αθλητικών κάτω άκρων της εταιρείας, προπονείται ελπίζοντας σε ένα μετάλλιο στο Τόκυο, το 2020. Όμως η ακύρωση των αγώνων του στοιχίζει όλους τους χορηγούς του.
Το ντοκυμαντέρ του Netflix
Το 2020, επιλέγεται ως ένας από τους 9 αθλητές με αναπηρία που συμμετέχουν στο ντοκυμαντέρ Rising Phoenix, σε παραγωγή του Netflix.
«Ο Jean-Baptiste τα σπάει στην οθόνη», λέει ο παραγωγός του ντοκυμαντέρ, Ian Bonhôte. «Το ντοκυμαντέρ μας παρουσιάζει εννέα αθλητές με διαφορετικές διαδρομές, αλλά κανείς δεν χρειάστηκε να επιβιώσει από αυτό που υπέστη ο Jean-Baptiste. Ο τρόπος που απέκτησε την αναπηρία του ήταν τόσο άγριος και βίαιος… Η ιστορία του είναι η πιο δυνατή της ταινίας». Με το ντοκυμαντέρ του, ο Bonhôte ονειρεύεται να δώσει ελπίδα σε κάθε άνθρωπο που έχει χάσει ένα βιολογικό άκρο.
Όσο για τον Jean-Baptiste, που βρίσκεται ακόμη σε αναζήτηση χορηγών για το Τόκυο φέτος, αλλά και για το Παρίσι το 2024, ελπίζει πως το ντοκυμαντέρ θα τον κάνει αρκετά γνωστό ώστε κάποιος να τον βοηθήσει να διεκδήσει και να κερδίσει το πολυπόθητο μετάλλιο. Του το ευχόμαστε ολόψυχα.
Το ντοκυμαντέρ Rising Phoenix προβάλλεται στη συνδρομητική πλατφόρμα του Netflix. Μπορείτε να δείτε το trailer εδώ: https://youtu.be/-W7Bek4jvos
ΠΗΓΕΣ: https://www.lesoir.be/ , https://www.leparisien.fr/sports/
