Ο Αμερικανός αθλητής George Eyser είναι ένας από τους πρώτους αθλητές που διαγωνίστηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες με προσθετικό κάτω άκρο, και μάλιστα κέρδισε έξι μετάλλια στο Saint Louis το 1904 – τρία από αυτά χρυσά.
Πολλές όψεις της ζωής του παραμένουν άγνωστες. Για παράδειγμα, πότε ακριβώς στην παιδική του ηλικία έχασε το μεγαλύτερο μέρος του αριστερού του ποδιού σε ένα δυστύχημα με τρένο; Η ημερομηνία και οι συνθήκες του ατυχήματος παραμένουν ασαφείς.
Γεννημένος στις 30 Αυγούστου 1870 στο Κίελο της Γερμανίας, ο George Eyser μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες με τους γονείς του σε ηλικία 14 ετών. Οι Eyser εγκαταστάθηκαν στο Saint Louis, Missouri, έναν δημοφιλή προορισμό για τους Γερμανούς μετανάστες εκείνης της εποχής. Εκεί ο νεαρός George άρχισε να εργάζεται ως λογιστής σε μια κατασκευαστική εταιρεία.
Απτόητος από τις σωματικές του δυσκολίες, ασχολούνταν ερασιτεχνικά με τον κλασικό αθλητισμό ως μέλος της λέσχης Concordia Turnverein (που υπάρχει ακόμα μέχρι σήμερα) στα νότια προάστια του Saint Louis. Με αυτή τη λέσχη αγωνίστηκε στους Αγώνες του 1904, καθώς οι αγώνες κλασικού αθλητισμού τότε γίνονταν μεταξύ ομάδων συλλόγων κι όχι εθνών.
Το προσθετικό πόδι που χρησιμοποίησε σε εκείνους τους αγώνες ήταν κατασκευασμένο κυρίως από ξύλο, συμπεριλαμβανομένου ενός περίτεχνα σκαλισμένου ποδιού. Αν και θα περίμενε κανείς ότι τα προσθετικά της εποχής θα ήταν μάλλον πρωτόγονα, τα ατυχή γεγονότα του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου, ο οποίος τελείωσε 40 χρόνια πριν από τους Αγώνες του 1904, δημιούργησαν μεγάλη ζήτηση για προσθετικά πόδια στις Η.Π.Α., με αποτέλεσμα η σχετική τεχνολογία να εξελιχθεί ιδιαίτερα εκείνα τα χρόνια.
Η ημέρα των μεταλλίων
Στο Σεν Λούις του 1904, τους τρίτους Ολυμπιακούς Αγώνες της σύγχρονης εποχής, ο Eyser ξεκίνησε μάλλον δισταχτικά. Είχε κακή απόδοση στα πρώτα αγωνίσματα. Όμως τον Οκτώβριο, όταν διεξήχθησαν οι αγώνες ενόργανης γυμναστικής, κέρδισε τρία χρυσά μετάλλια. Το 1904 ήταν η πρώτη χρονιά που οι Ολυμπιακοί έδωσαν χρυσά, ασημένια και χάλκινα μετάλλια αντί για κύπελλα. Ο Eyser κέρδισε τρία χρυσά στις παράλληλες μπάρες, στην αναρρίχηση με σχοινί 25 ποδιών και στον ίππο. Ναι, στον ίππο, ένα αγώνισμα που εκείνη την εποχή απαιτούσε από τους αθλητές να τρέχουν ένα σύντομο σπριντ και να πηδούν χωρίς τη βοήθεια εφαλτηρίου. Η δοκιμασία μάλιστα, έπρεπε να επαναληφθεί τρεις φορές.
Ο Eyser κέρδισε ακόμη ένα ασημένιο κι ένα χάλκινο μετάλλιο σε άλλα αθλήματα.
Η κληρονομιά
Ο Eyser συνέχισε να κατακτά μετάλλια σε μεταγενέστερους διεθνείς αγώνες (το 1908 στη Φρανκφούρτη και το 1909 στο Σινσινάτι), αποδεικνύοντας πως η αρχική επιτυχία του δεν ήταν εφήμερη.
Δυστυχώς όμως ο Eyser έφυγε από τη ζωή σύντομα, και πάλι με άγνωστο τρόπο. Μετά από χρόνια αβεβαιότητας και θεωριών πως εξαφανίστηκε από το Saint Louis, έγινε γνωστή η ημερομηνία θανάτου του, στις 6 Μαρτίου 1919, όταν ο Eyser ήταν μόλις 48 ετών. Ωστόσο, ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζουμε την αιτία θανάτου του.
Παρά τη σύντομη ζωή του, ο Eyser άφησε μια μεγάλη κληρονομιά: ως ο πρώτος αθλητής που αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες με προσθετικό πόδι, άνοιξε την πόρτα για μετέπειτα αθλητές, αλλά και για την δημιουργία των Παραολυμπιακών αγώνων.
ΠΗΓΗ: https://olympics.com/
