Με μόλις είκοσι δολάρια στον τραπεζικό του λογαριασμό και το ιστιοφόρο του Rudis, ο Ντάστιν Ρέινολντς έχει καταφέρει κάτι που κανένας άλλος ερασιτέχνης ιστιοπλόος δεν έχει επιτύχει μόνος του: Στις 4 Δεκεμβρίου 2021, απέπλευσε από την Kailua Kona της Χαβάης των ΗΠΑ και ολοκλήρωσε τον πρώτο σόλο γύρο του κόσμου με διπλό ακρωτηριασμένο (χέρι και πόδι). Ο αυτοαποκαλούμενος «Μονόχειρας Ναυτικός» χρειάστηκε επτά ολόκληρα χρόνια για το ταξίδι του, με αφετηρία και τερματισμό στη χώρα καταγωγής του, τη Χαβάη.
Τι τον ώθησε όμως να ξεκινήσει ένα τόσο μακρύ ταξίδι;
Το 2008, ένας μεθυσμένος οδηγός χτύπησε κατά μέτωπο τον Ντάστιν ενώ εκείνος οδηγούσε τη μοτοσικλέτα του. Εκτός από την απώλεια δύο άκρων, ο Ντάστιν υπέστη τραύμα στον σπλήνα και τον πνεύμονα, κάταγμα στην ωμοπλάτη και συντριπτικά κατάγματα στο άλλο πόδι. Ως συνέπεια της νοσηλείας του, η ασφαλιστική του εταιρεία τον χρέωσε 440 χιλιάδες δολάρια, με αποτέλεσμα ο Ντάστιν να καταστραφεί και οικονομικά.
Οικονομικά κατεστραμμένος αλλά με έντονη επιθυμία να επαναπροσδιορίσει τη ζωή του, ο Ντάστιν άρχισε να ψάχνει με τι θα μπορούσε πλέον να ασχοληθεί. Όταν έπεσε πάνω σε μια ιστοσελίδα με ανθρώπους που έκαναν ρεκόρ ιστιοπλοΐας σε όλο τον κόσμο, κατάλαβε ότι είχε βρει το δρόμο του.
«Δεν υπήρχε διπλός ακρωτηριασμένος στη λίστα, οπότε αποφάσισα να το κάνω εγώ», λέει ο Ντάστιν. «Πούλησα το καθαριστήριο που είχα και το παλιό αλιευτικό μου σκάφος για 12 χιλιάδες δολάρια και αγόρασα ένα ιστιοφόρο. Πέρασα έναν χρόνο να το μαστορεύω και έμαθα να πλέω από βιβλία και βίντεο στο YouTube.»
Με ελάχιστη εμπειρία αλλά πολλές φιλοδοξίες, ο Ντάστιν ξεκίνησε με τον φίλο του Μπράντον ένα ταξίδι στα νησιά της Χαβάης για εξάσκηση, που κράτησε έναν μήνα. Επιστρέφοντας στη βάση του, ο ερασιτέχνης εξερευνητής έκανε μερικές ακόμη επισκευές στο Rudis και στις 18 Ιουνίου 2014 αναχώρησε για ένα ταξίδι ζωής που θα έσπαζε τα ρεκόρ.
«Τα 940 μίλια ως στην Παλμύρα ήταν η πρώτη φορά που έπλευσα μόνος μου», θυμάται ο Ντάστιν. «Δεν νομίζω ότι τίποτα θα μπορούσε να με είχε προετοιμάσει πλήρως. Κυρίως προσπάθησα να έχω το σκάφος στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, ανταλλακτικά για ό,τι μπορείς να σκεφτείς και πολύ φαγητό – και ρούμι.»
Ιστιοφόρος με προσθετικό πόδι και χωρίς χέρι
Ο Ντάστιν περπατά και κολυμπά με προσθετικό πόδι αλλά έχει προσαρμοστεί να ζει με ένα μόνο χέρι. Το σκάφος του δεν είναι ειδικά σχεδιασμένο για άτομα με ειδικές ανάγκες, επομένως χρησιμοποιεί τα δόντια του αντί για δεύτερο χέρι για να σηκώσει το πανί.
Ο Ντάστιν παραδέχεται ότι αντιμετωπίζει συχνά προκλήσεις που συνήθως δεν αντιμετωπίζουν οι παραδοσιακοί ναυτικοί. «Η μεγαλύτερη ανησυχία μου θα ήταν να πέσω στη θάλασσα. Δεν υπάρχει κανένας να με σώσει. Υπάρχουν πολλές προκλήσεις στο να κάνεις τα πάντα με το ένα χέρι και κούραση όταν τα κάνεις όλα μόνος».
Παρά τα εμπόδια, ο Ντάστιν υποστηρίζει πως η ιστιοπλοΐα δεν είναι τόσο επικίνδυνη όσο πιστεύουν οι περισσότεροι: «Ειλικρινά πιστεύω ότι η ιστιοπλοΐα σε όλο τον κόσμο είναι στατιστικά πιο ασφαλής από την οδήγηση στην κίνηση της πόλης».
Παραδόξως, το μεγαλύτερο εμπόδιο που αντιμετώπισε δεν ήταν να πλέει με το ένα χέρι, αλλά το γεγονός ότι ο κινητήρας και το κιβώτιο ταχυτήτων του δεν φαινόταν ποτέ να συνεργάζονται. Κατά τη διάρκεια της αποστολής του, ο Ντάστιν αντιμετώπιζε επίσης συχνά δυσκολίες με την εκτέλεση εργασιών συντήρησης στο ιστιοφόρο του λόγω έλλειψης κεφαλαίων, αλλά τελικά πάντα κατάφερνε να συγκεντρώσει τα χρήματα που χρειαζόταν για να συνεχίσει. «Ξεκίνησα να συγκεντρώνω κεφάλαια με crowdfunding όσο ήμουν στην Ταϊλάνδη και από τότε ήταν όλα πιο εύκολα».
Κατά τη διάρκεια του μεγάλου ταξιδιού του, ο Ντάστιν επισκέφτηκε 36 χώρες. Αν και το ταξίδι του διήρκεσε επτάμιση χρόνια, ο συνολικός χρόνος που πέρασε στη θάλασσα ήταν μόλις 11 μήνες. Για παράδειγμα, ο Ντάστιν πέρασε 10 ολόκληρους μήνες στην Ινδονησία. Επίσης επισκέφτηκε τη Μαδαγασκάρη και το Βανουάτου, δυο τόπους με μοναδικούς πολιτισμούς και άγρια ζωή, και πολύ φιλικό πληθυσμό. Όσο για τις θάλασσες;
«Ο Ειρηνικός είναι σίγουρα ο αγαπημένος μου ωκεανός. Έχει τόσα πολλά όμορφα νησιά και μοναδικούς πολιτισμούς, ενώ προσφέρει υπέροχο ψάρεμα και καταδύσεις.» Αντίθετα, ο Ντάστιν θεωρεί ότι ο Ινδικός Ωκεανός είναι ο πιο δύσκολος στην πλοήγηση. «Το Cape D’Ambre και το Cape of Good Hope ήταν ίσως τα πιο δύσκολα κομμάτια όλου του ταξιδιού μου».
Επτά χρόνια ταξιδεύοντας
Αρχικά, ο Ντάστιν είχε προγραμματίσει να ολοκληρώσει το ταξίδι του σε πέντε χρόνια. Ωστόσο, τόσο λόγω της ανάγκης για συχνές επισκευές του σκάφους του, όσο και λόγω των περιορισμών που έφερε η πανδημία COVID-19, το ταξίδι διήρκεσε τελικά 7 ολόκληρα χρόνια. Στη διάρκεια αυτή, τρεις φορές χρειάστηκε να μείνει στη θάλασσα για 24 συναπτές ημέρες.
Την πρώτη φορά, ο Ντάστιν έκανε τα 900 μίλια ανάμεσα στο Μπαλί και το Μενταγουέι σε 24 μέρες λόγω άπνοιας, ενώ η μηχανή του δεν λειτουργούσε. Τη δεύτερη φορά, έπρεπε να διανύσει τα 3100 μίλια ανάμεσα στη Γρανάδα και την Ασενσιόν, και την τρίτη φορά τα 3000 μίλια ανάμεσα στο Μαρκέσας και τα νησιά Γκαλαπάγκος.
Το σκάφος του Ντάστιν περιλαμβάνει μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Ο ίδιος κοιμάται στον κεντρικό χώρο του σκάφους ώστε να μπορεί να αντιδράσει άμεσα στους μηχανικούς συναγερμούς και να παρακολουθεί τον ήχο των ιστίων. Η καθημερινότητα στο σκάφος απαιτεί να είναι ταυτόχρονα υπομονετικός και δημιουργικός.
«Πρόσβαση στο internet είχα μόνο όσο ήμουν στη στεριά. Χρησιμοποιούσα ένα Garmin inReach® για να κουβεντιάζω με μηνύματα με φίλους και για να λαμβάνω τα δελτία καιρού. Αυτή τη συσκευή την απέκτησα μετά από τον πρώτο χρόνο του ταξιδιού μου, όταν έπιασα στα Φίτζι, και μου άλλαξε τη ζωή». Ο Ντάστιν παραδέχεται πως, παρόλο που ως άνθρωποι εξαρτόμαστε από την τεχνολογία, η αποσύνδεση ήταν μια «ευπρόσδεκτη αναποδιά». «Μετά από σχεδόν 300 μέρες μοναξιάς στη θάλασσα, έχω ήδη σκεφτεί σχεδόν ότι είναι δυνατό να σκεφτεί κανείς», λέει. «Εκτιμώ την έλλειψη internet και άλλων παραγόντων διάσπασης. Είναι ωραίο να είσαι μόνος με τις σκέψεις σου και να πηγαίνεις τις σκέψεις σου ως το τέλος».
Η θάλασσα εξάλλου του προσέφερε συχνά γοητευτικούς συντρόφους στο ταξίδι του. «Φάλαινες, γλάροι και δελφίνια ήταν πάντα μια ευπρόσδεκτη παρέα, παρόλο που οι γλάροι κουτσουλούσαν τα ηλιακά πάνελ μου», γελάει ο Ντάστιν. «Η πιο αξιομνημόνευτη συνάντηση ήταν με μια νεαρή φάλαινα που κολυμπούσε ακριβώς δίπλα στο σκάφος μου περίπου 250 μίλια νοτιοδυτικά από το Μενταγουέι. Ήμουν χωρίς μηχανές και με άπνοια για περίπου μία εβδομάδα, οπότε βούτηξα και κολύμπησα μαζί της για 45 λεπτά περίπου».
Ένα ρεκόρ για όλους όσους αντιμετωπίζουν δυσκολίες που φαίνονται ανυπέρβλητες
Σήμερα ο Ντάστιν ακόμη δεν έχει συνειδητοποιήσει πλήρως το ρεκόρ του. Θα ήθελε να ευχαριστήσει θερμά όλους όσους τον υποστήριξαν στο ταξίδι του και τους φίλους που έκανε στη διαδρομή.
Αν και πλέον έχει ρίξει άγκυρα, οι περιπέτειές του μόλις ξεκίνησαν. Ο Ντάστιν θα ήθελε τώρα να γίνει ο πρώτος άνθρωπος με προσθετικό πόδι και χωρίς χέρι που θα πατήσει στο φεγγάρι! «Αν και δε νομίζω πως θα φτάσει το crowfunding γι’αυτόν τον σκοπό!» αστειεύεται. Στην πραγματικότητα, ο Ντάστιν ελπίζει να χρησιμοποιήσει την εμπειρία του να δείξει στον κόσμο ως, όσο δύσκολη κι αν γίνεται μια κατάσταση, υπάρχει ένας ωκεανός ευκαιριών που περιμένει να τον ανακαλύψουμε.
«Έχασα ένα χέρι, ένα πόδι και την περιουσία μου. Αλλά αυτά, με κάποιον τρόπο, με οδήγησαν να ζήσω μια μεγάλη περιπέτεια».
Το δρομολόγιο του Ντάστιν: Hawaii, Palmyra, Tabuaeran/Fanning Island, Kiribati, American Samoa, Tonga, Fiji, Vanuatu, Soloman Islands, Luisade Islands, Papua New Guinea, Australia, Indonesia, Malaysia, Thailand, Andaman Islands – India, Sri Lanka, Chagos Islands, Madagascar, Mozambique, South Africa, St. Helena, Ascension Island, Grenada, St. Vincent, St. Lucia, Martinique, Dominica, Guadeloupe, Antigua, British Virgin Islands, U.S. Virgin Islands, Rhode Island/New York/North Carolina, Bahamas, San Andrés – Colombia, Panama Canal, Galápagos Islands, Ecuador, Marquesas Islands, French Polynesia, Hawaii.
