Ο σεφ Eduardo Garcia έχασε το χέρι του από ηλεκτροπληξία και χρειάστηκε να μάθει ξανά πώς να μαγειρεύει με προσθετικό χέρι. Ο ίδιος πιστεύει πως, παρότι η ζωή του άλλαξε με το ατύχημα, από πολλές πλευρές έμεινε η ίδια, γεμάτη δράση, μαγεία και δύναμη.
Ο Γκαρσία εργάστηκε στις κουζίνες από 15 ετών, κάτι που τον κράτησε μακρυά από κακές παρέες και μπλεξίματα. Στη συνέχεια φοίτησε σε μια σχολή μαγειρικής στο Σιάτλ και, μετά την αποφοίτησή του, ξεκίνησε μια διεθνή περιπέτεια ως ιδιωτικός σεφ σε πολυτελή γιοτ. Σήμερα ζει στην Μοντάνα, όπου μαγειρεύει και περνά μεγάλο μέρος του χρόνου του στην φύση. Δηλώνει ερωτευμένος με την μαγειρική, καθώς γι’αυτόν «ένα γεύμα είναι κάτι περισσότερο από αυτό που τρώμε, είναι αναπόσπαστο μέρος αυτού που χτίζει μια κουλτούρα και φέρνει τους ανθρώπους κοντά».
Το ατύχημα που οδήγησε στον ακρωτηριασμό
Το 2011, μια βόλτα για κυνήγι με το τόξο στο δάσος απέβη μοιραία για τον νεαρό σεφ. Κάποια στιγμή είδε ένα αρκουδάκι που φαινόταν νεκρό, μέσα σ’έναν μεταλλικό τενεκέ. Όταν ο Γκαρσία σκούντησε το αρκουδάκι με το μαχαίρι του για να διαπιστώσει σε τι κατάσταση ήταν, τον χτύπησαν 2.400 βολτ ηλεκτρικού ρεύματος.
Η παγίδα δεν ήταν θανατηφόρα για τον ίδιο, αφού κατάφερε να περπατήσει μέχρι να βρει βοήθεια. Μεταφέρθηκε σε κακή κατάσταση στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Γιούτα, όπου οι γιατροί είπαν πως έμοιαζε με «σακί με κόκαλα και καρδιά που χτυπούσε». Ο Γκαρσία νοσηλεύτηκε στη μονάδα εγκαυμάτων και υποβλήθηκε σε 18 χειρουργικές επεμβάσεις σε 48 ημέρες.
Όταν συνήλθε, του ανακοίνωσαν πως το αριστερό του χέρι, με το οποίο κρατούσε τομαχαίρι την ώρα του ατυχήματος, είχε σοβαρή μόλυνση κι έπρεπε να ακρωτηριαστεί.
Μαγειρεύοντας με προσθετικό χέρι
Ο Γκαρσία υποφέρει ακόμη από μετατραυματικό σοκ σε συνέχεια του ατυχήματος και του ακρωτηριασμού. Ωστόσο δούλεψε με πολύ κουράγιο ώστε να διατηρήσει μια θετική άποψη για τη ζωή γενικά, και για τη ζωή με προσθετικό χέρι ειδικότερα. «Ξυπνάω κάθε μέρα και νιώθω τη φωτιά μέσα μου. Δεν σκέφτομαι “Α, είμαι ακρωτηριασμένος, η ζωή μου είναι χάλια”. Σκέφτομαι, “Είμαι ο Εντουάρντο Γκαρσία. Είμαι ιδιοκτήτης μιας εταιρείας που ονομάζεται Montana Mex. Είμαι παντρεμένος με μια φανταστική γυναίκα. Έχω ένα σκυλί που ροχαλίζει… Αυτό που έψαχνα, κάποτε ως έφηβος, είναι εδώ, αυτή τη στιγμή. Ποτέ δεν λέω “σιγά, άλλη μια μέρα”. Οτιδήποτε ζω μετά το “εδώ και τώρα” είναι δώρο».
Η αλήθεια είναι πως η επιστροφή στον γαστρονομικό κόσμο δεν ήταν εύκολη για τον Γκαρσία, ο οποίος έπρεπε να μάθει ξανά πώς να μαγειρεύει με προσθετικό χέρι. Η επάνοδος στη μαγειρική ήταν πρόκληση, αλλά ταυτόχρονα συνέβαλε ουσιαστικά στην αποκατάστασή του.
«Είχα μια δουλειά να κάνω και η δουλειά μου ήταν να συμμετέχω ενεργά στη δική μου ανάκαμψη. Ξαναέμαθα τα πάντα. Κάποια στιγμή, έβλεπα τον εαυτό μου να κρατά ένα μαχαίρι ή να προσπαθεί να κρατήσει ξανά ένα κομμάτι κρέας. Κι είχα έναν γάντζο αντί για χέρι. Πώς νιώθεις με έναν γάντζο; Εγώ έπρεπε να κάνω ένα βήμα μπρος, να αντικρύσω τον πάγκο και να αρχίσω να συμμετέχω, απλά να πω, “Εντάξει, ένα βήμα κάθε φορά” και μπορεί να ήταν αποτυχία ή μπορεί να ήταν επιτυχία.»
Βιονικός σεφ… με μηχανικό γάντζο!
Σήμερα ο Γκαρσία είναι γνωστός ως «βιονικός σεφ», ωστόσο δεν χρησιμοποιεί κάποιο εξαιρετικά προηγμένο βιονικό προσθετικό άκρο.
Η δουλειά του εκθέτει το τεχνητό του μέλος στο νερό, στις υψηλές θερμοκρασίες, σε πολλές λεπτές κινήσεις, κι εκείνος, παρόλο που περιμένει το βιονικό χέρι που θα είναι αδιάβροχο και θα του λέει τι θερμοκρασία έχει το νερό στην κατσαρόλα του, έμαθε να μαγειρεύει ξανά με μεγάλη ταχύτητα με έναν μηχανικό γάντζο. Με αυτόν όχι μόνο μαγειρεύει, αλλά και σημαδεύει με το τόξο του, έχει δραστηριότητες στη φύση, και συμμετέχει στα κοινά.
Ίσως και η ιδιότητα του «βιονικού» να είναι, σε τελική ανάλυση, θέμα διανοητικό…
ΠΗΓΕΣ: https://www.mashed.com/, https://www.today.com/
Φωτογραφίες από τον λ ογαριασμό του Γκαρσία στο instagram
