Το 1987, τότε στρατιωτικός στον Λίβανο, ο Hervé de Lantivy ταξιδεύει στην Κύπρο, σε μια άδεια. Ενώ τρέχει με τη μοτοσυκλέτα του, ένα αυτοκίνητο του κόβει τον δρόμο. «Ακόμη ακούω τη δυνατή σύγκρουση του ποδιού μου πάνω στο φτερό του αυτοκινήτου. Πετάω στον αέρα και προσγειώνομαι στο πεζοδρόμιο. Ευτυχώς, ο φύλακας άγγελός μου ήταν μαζί μου εκείνη την ώρα: δεν φορούσα κράνος, αλλά ευτυχώς δεν έπεσα με το κεφάλι», λέει στο βιβλίο του Une prothèse vers Compostelle (εκδόσεις Salvator), που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2024. Για τριάντα χρόνια, ο τραυματισμένος Henry αναγκάζεται να προχωρήσει σε 17 επεμβάσεις. Οι επιπλοκές πολλαπλασιάζονται και τον οδηγούν σε πάρει μια απόφαση μη αναστρέψιμη: να ακρωτηριάσει το αριστερό του πόδι.
Αν και ανακουφίζεται σωματικά, επιβαρύνεται ψυχολογικά. Στα 60 του, σκέφτεται ακόμη και την αυτοκτονία. Όμως επειδή τα ταξίδια έχουν θεραπευτικά αποτελέσματα, αποφασίζει να περπατήσει, με το τεχνητό του μέλος, προς το Σαιν Ζακ της Κομποστέλα. Στις 8 Μαρτίου 2021, ενώ η Γαλλία κλείνεται σπίτι της για να αντιμετωπίσει την επιδημία του Covid-19, ο Hervé εξορμά από την Saint-Anne d’Auray για μια διαδρομή 1920 χιλιομέτρων που θα διαρκέσει τρεις μήνες. Φέτος, ετοιμάζεται για τον ίδιο προορισμό, ξεκινώντας αυτή τη φορά από τη Ρώμη.
Αρχές Απριλίου πετάτε στη Ρώμη για να ξεκινήσετε το δεύτερο προσκύνημα προς την Κομποστέλα. Πώς είναι το ηθικό σας λίγες εβδομάδες πριν την εκκίνηση;
Νιώθω ανυπομονησία και ηρεμία ταυτόχρονα. Εκτός από την προπόνηση μυικής ενδυνάμωσης, Προετοιμάζομαι όσο γίνεται λιγότερο, για να αφήσω χώρο στον αυτοσχεδιασμό. Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να καταφέρω να περιορίσω το βάρος του σάκου μου στα 9 κιλά. Όσο για την διαδρομή, την έχω καθορίσει με βάση τις συμβουλές ενός άλλου προσκυνητή που είχε κάνει τη διαδρομή πριν από ένα έτος. Η Ρώμη επιβλήθηκε φυσικά ως αφετηρία, γιατί είναι κι αυτή μια θρησκευτική πόλη. Και δεν την έχω επισκεφτεί εδώ και πολλά χρόνια. Θα περπατώ δίπλα στη Μεσόγειο, περνώντας από τη Γένοβα, την Αρλ και ως τα ισπανικά σύνορα. Από εκεί θα πάρω είτε το μονοπάτι του Camino Francès, είτε το Camino del Norte, που είναι πιο δύσκολο. Κατά τ’άλλα θα ζω μέρα τη μέρα με στόχο να φτάσω στην Κομποστέλα κατά τα μέσα Αυγούστου.
Ποιες δυσκολίες συναντήσατε στο πρώτο σας προσκύνημα;
Πολλές φορές ήθελα να πετάξω το προσθετικό μου πόδι σε κανέναν γκρεμό και να τα παρατήσω! Το πρόβλημα δεν ήταν το τεχνητό μου μέλος το ίδιο, αλλά η φουσκάλα που σχηματίστηκε στο κολόβωμα στο ύψος του γονάτου, λόγω ζέστης και ιδρώτα. Χρειαζόταν κάθε τόσο να την απολυμαίνω, να αλλάζω επιδέσμους… Πλέον έχω προσθετικό πόδι με ηλεκτρικό γόνατο που συνδέεται με το κινητό μου, ικανό να προσαρμόζεται σε κάθε τύπο εδάφους. Θα μειώσει τις δυσκολίες, κυρίως όταν έχω κατάβαση. Οι καταβάσεις είναι τα πιο κουραστικά κομμάτια της διαδρομής. Βεβαίως κουραζόμουν κιόλας. Είμαι σπιτόγατος περισσότερο παρά αθλητικός τύπος και κάποιες φορές υπερεκτίμησα κάποιες αποστάσεις και χρειάστηκε να τις περιορίσω για να ξεκουραστώ αρκετές μέρες.
Και αντίθετα, τι θετικό αποκομίσατε;
Όταν έμπαινα σε ρυθμό, αυτά τα προβλήματα εξαφανίζονταν και εστίαζα στα θετικά. Συγκρατώ τις ωραίες γνωριμίες. Γνώρισα μάλιστα άλλον έναν προσκυνητή με ένα πόδι που είχε κάνει πολλές φορές το προσκύνημα με προσθετικό πόδι. Γνωριζόμασταν τα βράδια στα ξενοδοχεία ή κάναμε κάμποσα χιλιόμετρα μαζί, πριν χωριστούμε ή πριν ξαναβρεθούμε αργότερα. Αυτές οι γνωριμίες είναι ακόμη πιο αξιομνημόνευτες επειδή λόγω της πανδημίας ήταν σπάνιες. Συγκρατώ ακόμη την υποστήριξη που μου έδιναν όσοι με παρακολουθούσαν στη σελίδα μου στο facebook. Όσο τα πανδοχεία ήταν κλειστά, πολλοί με φιλοξενούσαν τη νύχτα.
Τι σας προσφέρει το περπάτημα;
Είναι πάνω απ’όλα μια εσωτερική αναζήτηση. Η πίστη με ωθεί στα μονοπάτια. Βεβαίως δεν απουσιάζει ποτέ και η τουριστική διάσταση. Στη διαδρομή σταματώ σε μοναστήρια, μουσεία, και τοπία που δεν μπορεί κανείς να προσεγγίσει παρά περπατώντας. Αυτή τη φορά, θέλω η διαδρομή μου να χρησιμεύσει και στην υπεράσπιση κάποιων σημαντικών προσπαθειών. Ότι μου χαρίζεται απλόχερα, θέλω να το επιστρέψω σε άλλους. Ότι χρήματα συγκεντρώσω στη διαδρομή, μέσω μιας λοταρίας, θα γίνουν δωρεά σε ένα κέντρο αποκατάστασης που βοηθά νεαρούς αθλητές να αποκτήσουν αθλητικά τεχνητά μέλη που κοστίζουν ακριβά και δεν καλύπτονται από την κοινωνική ασφάλιση.
Μετά από μια ασθένεια ή ένα ατύχημα, αρκετοί άνθρωποι θέλουν να κάνουν ένα συμβολικό ταξίδι για να ανασυγκροτηθούν. Τι έχετε να τους συμβουλεύσετε;
Το περπάτημα μου έσωσε τη ζωή. Ψυχολογικά, ήμουν πολύ πεσμένος μετά από τον ακρωτηριασμό. Το περπάτημα με έβγαλε από αυτή την κόλαση. Όταν περπατάς, εγκαταλείπεις τα προβλήματά σου και εστιάζεις μόνο στον δρόμο σου. Ξέρω πως το ταξίδι που έκανα, και που θα επιχειρήσω ξανά, δεν είναι πραγματοποιήσιμο για όλους, αλλά αν μπορείτε να το κάνετε, κάντε το. Θα εκπλαγείτε όταν θα βρείτε μια δύναμη ζωής μέσα σας που δεν την υποψιαζόσασταν.
Στο βιβλίο του Une prothèse vers Compostelle, ο Hervé de Lantivy διηγείται το προσκύνημά του από τη Βρετάνη ως τη Γαλικία, τρία χρόνια αφού έχασε το αριστερό του πόδι. Αυτό ήταν το πρώτο του ταξίδι προς την Κομποστέλα. Μπορείτε επίσης να τον ακολουθήσετε στο facebok με τίτλο «Une prothèse vers Compostelle», που μετρά πάνω από 3000 ακολούθους.
ΠΗΓΗ: https://www.lefigaro.fr