CASE STUDY : Αντιμετώπιση σκολίωσης με χρήση κηδεμόνα σκολίωσης και ειδικού προγράμματος άσκησης, σε πάσχουσα 13 ετών με σκολίωση 33 μοιρών στο αριστερό θωρακοοσφυϊκό τμήμα
H ασθενής ήταν 13 ετών κατά τη διάγνωση. Είχε παρατηρήσει η ίδια ότι η στάση του σώματός της ήταν εκτός κέντρου και υπέφερε από ήπιο πόνο στην πλάτη. Ασχολούνταν με μπαλέτο, άλλες μορφές χορού και αθλητισμού.
Το ιατρικό ιστορικό της ήταν φυσιολογικό, όπως και η νευρολογική εξέταση. Υπήρχε ευαισθησία στη θωρακοοσφυϊκή άρθρωση και πόνος στην αριστερή πλάγια κάμψη της σπονδυλικής στήλης. Όσον αφορά στο οικογενειακό ιστορικό, ο παππούς της είχε επίσης σκολίωση.
Οι αρχικές ακτινογραφίες έδειξαν 33 μοίρες σκολίωση με σημαντική στροφή της οσφυϊκής μοίρας. Ο δείκτης Risser ήταν 1-2, υποδεικνύοντας ότι η ασθενής ήταν σκελετικά ανώριμη και αναμενόταν περαιτέρω ανάπτυξη και εξέλιξη της σκολίωσης εάν δεν ακολουθούσε θεραπεία.
Θεραπευτική προσέγγιση
Με βάση τον κίνδυνο επιδείνωσης, συστήθηκε χρήση άκαμπτου κηδεμόνα σκολίωσης που δημιουργήθηκε με 3D, σε συνδυασμό με ειδικές ασκήσεις αποκατάστασης.
Ο κηδεμόνας έπρεπε να χρησιμοποιείται για 23 ώρες την ημέρα, ενώ επιτρεπόταν μη χρήση για 4 ώρες εφόσον η πάσχουσα έκανε αθλητικές δραστηριότητες. Η προσαρμογή στον νάρθηκα ξεκίνησε με 2 ώρες την πρώτη μέρα, προσθέτοντας άλλες 2 ώρες κάθε επόμενη ημέρα.
Οι ειδικές ασκήσεις για τη σκολίωση γίνονταν δύο φορές την εβδομάδα για 3 εβδομάδες και στη συνέχεια μία φορά τον μήνα, με καθημερινή ολοκλήρωση του πρωτοκόλλου ασκήσεων στο σπίτι.
Επίσης, η πάσχουσα χρησιμοποιούσε ειδική ορθοτική συσκευή καθημερινά για 20 λεπτά, με στόχο τη διάταση της σπονδυλικής στήλης στη θωρακοοσφυϊκή άρθρωση. Η συσκευή τοποθετούνταν στην αριστερή κορυφή με την ασθενή να ξαπλώνει στο αριστερό της πλευρό και να εκτελεί ασκήσεις πάνω στη συσκευή.
Αποτελέσματα
Στην ακτινογραφία με κηδεμόνα σκολίωσης μετά από έναν μήνα χρήσης, η καμπύλη είχε μειωθεί στις 13 μοίρες. Στην ακτινογραφία χωρίς κηδεμόνα μετά από 3 μήνες, η καμπύλη είχε μειωθεί στις 26 μοίρες. Στο σημείο αυτό ο κηδεμόνας ενισχύθηκε με στόχο την αύξηση της διόρθωσης. Στους 12 μήνες, η ακτινογραφία χωρίς κηδεμόνα σκολίωσης έδειξε ότι η σπονδυλική στήλη ήταν στις 11 μοίρες. Η τελευταία ακτινογραφία, 22 μήνες μετά την έναρξη της θεραπείας, έδειξε καμπύλη 6 μοιρών, η οποία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως σκολίωση.
Βελτίωση της στάσης του σώματος
Παρατηρήθηκε συνεχής βελτίωση της στάσης του σώματος της, με καλή ισορροπία μετά από 4 μήνες θεραπείας και συμμετρία στους 12 μήνες. Οι βελτιώσεις στη στάση διατηρήθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της θεραπείας.
Η λειτουργική αξιολόγηση της κόπωσης και της δύναμης των μυών του κορμού, μαζί με την ευλυγισία της σπονδυλικής στήλης, έδειξε ότι δεν υπήρξε επιδείνωση στη δύναμη, την αντοχή ή την ευλυγισία. Στο τέλος της θεραπείας (22 μήνες), η ασθενής είχε δείκτη Risser 4, η σκολίωση είχε μειωθεί στις 6° – διόρθωση 27° (χωρίς κηδεμόνα), και υπήρξε βελτίωση στη στροφή της θωρακοοσφυϊκής σπονδυλικής στήλης στις 5°.
Συμπέρασμα
Ένας άκαμπτος, εξατομικευμένος κηδεμόνας σκολίωσης 3D, σε συνδυασμό με ένα πρόγραμμα αποκατάστασης ειδικό για τη σκολίωση, μπορεί να επιτύχει μείωση στη γωνία Cobb σε παρόμοιες περιπτώσεις. Αυτή η προσέγγιση ακολουθεί τα κριτήρια SOSORT και έχει θετική προγνωστική επίδραση στις θωρακοοσφυϊκές καμπύλες.
Πρόκειται για μια ομαδική προσέγγιση που επιτρέπει στον ασθενή να μάθει ένα πρόγραμμα ασκήσεων, σε συνδυασμό κηδεμόνα που δεν χρησιμοποιεί σύστημα πίεσης τριών σημείων, αλλά έναν υπερδιορθωτικό, εξατομικευμένο κηδεμόνα σκολίωσης.
