Μια θέση σε μια μελλοντική ομάδα του Παγκόσμιου Κυπέλλου ή στην Ολυμπιακή ομάδα των ΗΠΑ: αυτός ήταν ο στόχος για τον τότε 15χρονο David Schlicht, έναν σκιέρ που από την παιδική του ηλικία είχε ήδη συγκεντρώσει διακρίσεις στο σκι πλαγιάς με εντυπωσιακά άλματα. Ο έφηβος από το Steamboat Springs ζούσε με μια οικογένεια υποδοχής στη Summit County, ώστε να είναι μέλος της ομάδας σκι της περιοχής και να προπονείται στο πάρκο εδάφους του Copper Mountain.
Όμως στις 20 Ιουνίου 2021, μετά από χρόνια προπόνησης και χιλιάδες άλματα, η ζωή του άλλαξε ριζικά. Όχι από ένα επικίνδυνο άλμα, αλλά από αυτό που συνέβη μέσα στις λίγες τρομακτικές στιγμές αφού το ολοκλήρωσε.
Εκείνο το απόγευμα, ο David ξεκίνησε από την εκπαιδευτική πλαγιά της Γιούτα, που ήταν καλυμμένη με τεχνητό χιόνι, και προσγειώθηκε με ένα περίπλοκο άλμα στον τεράστιο φουσκωτό αερόσακο που χρησιμοποιούν οι σκιέρ το καλοκαίρι για την προπόνησή τους.
Καθώς έβγαλε τα σκι του και άρχισε να απομακρύνεται από τον μαλακό αερόσακο, θυμάται τον αέρα να δυναμώνει και, μέσα σε δευτερόλεπτα, να τον πετάει βίαια στον αέρα. Ενώ ο προπονητής του, οι συμπαίκτες του και οι θεατές παρακολουθούσαν με τρόμο, ο αερόσακος αποκολλήθηκε από τις άγκυρες που τον κρατούσαν στο έδαφος. Σαν πανί βάρκας, φούσκωσε στον αέρα και άρπαξε τον David με τεράστια ορμή. O David, φορώντας ακόμη τις μπότες του σκι, έπεσε από ύψος 18 μέτρων σε σκληρό έδαφος και βράχια, με τον αερόσακο να προσγειώνεται από πάνω του.
Αντιμέτωποι με τη σοβαρότητα του τραυματισμού στα πόδια του κάτω από το γόνατο
Οι γονείς του David δεν βρίσκονταν κοντά του την ώρα του ατυχήματος. Η μητέρα του θυμάται την κλήση που έλαβε από τον προπονητή του David, όσο οι διασώστες τον ετοίμαζαν για τη διακομιδή του στο Παιδιατρικό Νοσοκομείο της Σολτ Λέικ Σίτι.
Καθώς οι γονείς του περίμεναν περισσότερα νέα, κανένας τους δεν μπορούσε να φανταστεί την έκταση των τραυμάτων του μέχρι που μια νοσηλεύτρια τηλεφώνησε για να τους ενημερώσει πως ο γιος τους δεν θα έβγαινε σύντομα από το νοσοκομείο, καθώς είχε σοβαρά τραύματα.
Το ατύχημα του David ήταν σοβαρό και περίπλοκο: εκτεταμένοι τραυματισμοί και κατάγματα και στις δύο φτέρνες, στον αριστερό αστράγαλο και στην αριστερή κνήμη και περόνη, βαθιές πληγές και κατάγματα στη μέση. Παρέμεινε στη μονάδα εντατικής θεραπείας για 10 ημέρες, κατά τις οποίες οι χειρουργοί πραγματοποίησαν εκτομές στους μύες για να ανακουφίσουν την πίεση και τοποθέτησαν σταθεροποιητικούς μηχανισμούς μέχρι να μπορεί να γίνει μια πιο σημαντική επέμβαση.
Οι χειρουργοί στη Γιούτα του είπαν ότι πιθανότατα θα είχε μόνιμες βλάβες στους μύες και μειωμένη κινητικότητα. Η δεξιά του φτέρνα ιδιαίτερα ήταν σε κακή κατάσταση, με μεγάλο τμήμα ιστού και δέρματος να λείπει και φουσκάλες παντού.
Επιστροφή στο σπίτι, και περισσότερες χειρουργικές επεμβάσεις
Αντιλαμβανόμενοι ότι είχαν μπροστά τους μια μακρά πορεία με χειρουργικές επεμβάσεις και αποκατάσταση, η οικογένεια αποφάσισε να επιστρέψει στο Κολοράντο και στο UCHealth, γνωστό για το εξειδικευμένο ιατρικό του προσωπικό και το πρόγραμμα αποκατάστασης άκρων. Μετά από μια επώδυνη διαδρομή πίσω στο Steamboat, όπου ο David ήταν ξαπλωμένος στο πίσω μέρος του οικογενειακού αυτοκινήτου, έφτασε στο σπίτι του, όπου τον περίμεναν μια πρόσφατα κατασκευασμένη ράμπα για το αναπηρικό του καροτσάκι, καθώς και ένα κρεβάτι στο ισόγειο, όπου πέρασε τις πρώτες μέρες έξω από το νοσοκομείο.
Όμως η ανάπαυση δεν κράτησε πολύ. Λίγες μέρες αργότερα, ο David επέστρεψε στο νοσοκομείο για 20 ημέρες. Ο Δρ. Nicholas Alfonso, ορθοπεδικός χειρουργός στο UCHealth, ήταν ευθύς: «Ακόμα και ένας από αυτούς τους τραυματισμούς είναι ικανός να αλλάξει τη ζωή κάποιου, αλλά εσύ έχεις τρεις», του είπε.
Στις 13 Ιουλίου — ανήμερα των 16ων γενεθλίων του David — υποβλήθηκε σε επέμβαση για την αναδόμηση του αριστερού του αστραγάλου. Ακολούθησαν επεμβάσεις στα πέλματα και η οικογένεια επέστρεψε στο Steamboat, με τον David σε αναπηρικό καροτσάκι.
Μια δύσκολη και εξαιρετικά σημαντική απόφαση για τον David
Ωστόσο, έναν μήνα αργότερα, βρέθηκαν ξανά στο Ντένβερ, καθώς οι γιατροί του UCHealth προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν επιμολύνσεις στη δεξιά του φτέρνα. Το ιατρικό προσωπικό προχώρησε σε καθαρισμό των τραυμάτων και ο David υποβλήθηκε σε εννέα χειρουργικές επεμβάσεις.
Ο David ένιωθε πως δεν είχε θεραπευτεί. «Δεν ένιωθα καλά, ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος. Δεν ήθελα να είμαι εκεί. Δεν μπορούσα καθόλου να σηκωθώ από το νοσοκομειακό κρεβάτι. Δεν μπορούσα πραγματικά να κάνω τίποτα. Ήμουν απλά κολλημένος εκεί».
Η επιλογή του ακρωτηριασμού άρχισε να γίνεται μέρος της συζήτησης. Η οικογένεια Schlicht — και πάνω απ’ όλα ο David — ήρθαν αντιμέτωποι με την επίπονη απόφαση να φτιάξουν μια λίστα με πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, για το αν θα συνέχιζαν τον ιατρικό αγώνα για το πόδι του… ή αν θα το ακρωτηρίαζαν.
«Ήταν φρικτό. Ήταν φρικτό να κάθεσαι στο δωμάτιό του στο νοσοκομείο για μέρες και μέρες, και τα νέα γίνονταν όλο και χειρότερα αντί να βελτιώνονται. Θέλεις να μιλήσεις στο γιο σου για θετικά πράγματα, και δεν υπάρχουν πολλά θετικά», θυμάται η μητέρα του.
Ο David συνειδητοποίησε ότι, χωρίς τον ακρωτηριασμό, θα είχε μπροστά του ένα μέλλον γεμάτο με περισσότερες επεμβάσεις, αυξημένο κίνδυνο μολύνσεων και περισσότερο πόνο, με λιγότερη κινητικότητα, λιγότερη ελευθερία και λιγότερες ευκαιρίες να ζήσει τη ζωή που ονειρευόταν.
«Τελικά αποφάσισα ότι θέλω να συνεχίσω να κάνω ό,τι αγαπώ: να κάνω πεζοπορίες επτά και οκτώ μιλίων, να κάνω σκι, να ψαρεύω και να είμαι στη φύση. Έτσι, αποφάσισα ότι θέλω να κάνω τον ακρωτηριασμό».
Τον Σεπτέμβριο του 2021, ο David υποβλήθηκε σε ακρωτηριασμό κάτω από το γόνατο στο δεξί του πόδι. Τρεις μέρες αργότερα, έκανε και τη χειρουργική επέμβαση TMR (Targeted Muscle Reinnervation) για να μειώσει την πιθανότητα πόνου φαντάσματος στο άκρο, και τρεις μέρες μετά από αυτό, έφυγε από το UCHealth.
Επιστροφή στο σχολείο με τεχνητό μέλος
Μετά τον ακρωτηριασμό του, ο David έμαθε να διασχίζει τους διαδρόμους του Λυκείου Steamboat Springs, αρχικά με αναπηρικό καροτσάκι, στη συνέχεια με πατερίτσες, και τελικά με το προσθετικό του άκρο, το οποίο παρέλαβε λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Αντιμετώπισε την πρόκληση του προσθετικού ποδιού με την ίδια αποφασιστικότητα που τον βοηθούσε να προσγειώνεται από τα θεαματικά άλματά του στο σκι. Το τεχνητό μέλος είναι ελαφρύ, φτιαγμένο από ανθρακονήματα, και περιλαμβάνει τη θήκη, έναν άξονα και ένα πόδι που προσαρμόζεται στο κολόβωμα, περίπου έξι ίντσες κάτω από το γόνατο.
Όταν στάθηκε για πρώτη φορά στα πόδια του — χωρίς βοήθεια και χωρίς πατερίτσες — ήταν μια γλυκόπικρη στιγμή. «Ήταν λίγο παράξενο, αλλά αρκετά ωραίο, γιατί είχα πολύ καιρό να σταθώ στα πόδια μου. Είχα μείνει σε αναπηρικό καροτσάκι και μετά σε πατερίτσες από τον Ιούνιο, οπότε ήταν υπέροχο να έχω το προσθετικό πόδι».
Σκι με προσθετικό πόδι
Λίγους μήνες αργότερα, ο David ήταν και πάλι στις πλαγιές με τα σκι του. Καθώς κατέβαινε χαλαρός και με αυτοπεποίθηση τις πίστες, τον χειμώνα που πέρασε πρόσθεσε κι άλλες κορυφές στη λίστα του: το Big Sky και το Bridger Bowl, δύο θέρετρα κοντά στο Πανεπιστήμιο της Πολιτείας της Μοντάνα (MSU) στο Bozeman, όπου μόλις ολοκλήρωσε το πρώτο του έτος. Ο David κάνει σκι και σνοουμπορντ εδώ και τρία χρόνια με το ειδικά κατασκευασμένο προσθετικό του πόδι, που απορροφά τους κραδασμούς και του επιτρέπει να κάνει πολλές διαφορετικές δραστηριότητες στη φύση.
«Νιώθω πολύ πιο υγιής και πολύ πιο δυνατός τώρα. Τα πόδια μου νιώθουν πολύ πιο δυνατά όταν κάνω πεζοπορία, σαν να έχω επιστρέψει στην κανονική μου κατάσταση».
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, ο David έχει αυξήσει σημαντικά την κινητικότητα στο αριστερό του πόδι και αστράγαλο χάρη σε μια επιπλέον χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης κάποιων από τις πλάκες και τις βίδες που είχαν τοποθετηθεί στο πόδι του παλαιότερα. Έτσι έχει μειωθεί ο πόνος όταν φορά παπούτσια όπως μπότες σκι ή πεζοπορίας.
Μεγάλο μέρος της επιτυχίας οφείλεται στον ίδιο τον David και στην αφοσίωσή του στην επιστροφή του σε υψηλά επίπεδα φυσικής δραστηριότητας, υποστηριζόμενος από προπόνηση βάρους και καρδιοαναπνευστική άσκηση πέντε ημέρες την εβδομάδα στο γυμναστήριο του MSU. Μετά το ατύχημα, είχε χάσει το ένα τέταρτο του σωματικού του βάρους, το οποίο έχει επαναφέρει, ενισχύοντας παράλληλα τους μύες στον δεξιό του μηρό.
Ο David και οι γονείς του ατενίζουν το μέλλον με υψηλές προσδοκίες. Παρόλο που δεν θα γίνει ποτέ πρωταθλητής αλμάτων στο χιόνι, ο David είναι αποφασισμένος να συνεχίσει να ζει στα βουνά και ονειρεύεται να ιδρύσει τη δική του εταιρεία δραστηριοτήτων στη φύση.
ΠΗΓΗ: https://www.uchealth.org/