O Jörg Schmidtke πέρασε τα παιδικά του χρόνια παίζοντας στο αεροδρόμιο όπου ο πατέρας του εργαζόταν ως μηχανικός και πιλότος, στην τότε Ανατολική Γερμανία. Από παιδί ακόμη, ο Jörg λάτρευε να περνά χρόνο στον αέρα και ονειρευόταν να γίνει πιλότος. Ανέπτυξε μια μεγάλη αγάπη για το αίσθημα ελευθερίας και γαλήνης που είχε όταν πετούσε. Ο Jörg ξεκίνησε την ελεύθερη πτώση στα 21 του, και στα 28 του αξιοποιούσε κάθε ευκαιρία για να βρίσκεται στον αέρα. Ο αθλητισμός δεν ήταν πια απλώς χόμπι, αλλά τρόπος ζωής, όπως εξηγεί ο ίδιος: «Αυτές οι εικόνες και οι στιγμές δεν φεύγουν ποτέ από το μυαλό σου. Είναι απερίγραπτο και δύσκολο να το καταλάβει κανείς αν δεν έχει κάνει ποτέ ελεύθερη πτώση. Είναι ένα απίστευτο συναίσθημα ελευθερίας και ευτυχίας το να βρίσκεσαι εκεί πάνω.»
Ως ενήλικας, ο σύμβουλος πληροφορικής και λάτρης του αθλητισμού έγινε ένας έμπειρος αλεξιπτωτιστής, που περνούσε σχεδόν κάθε ελεύθερο Σαββατοκύριακο κάνοντας άλματα και συμμετέχοντας στα Γερμανικά Πρωταθλήματα. Τον χειμώνα τελειοποιούσε την τεχνική του με πτώσεις σε κλειστές ανεμοσήραγγες. Παράλληλα, διατηρούσε τη φυσική του κατάσταση με CrossFit, ποδηλασία και κολύμβηση. Μέχρι το 2017 είχε ήδη πραγματοποιήσει περίπου 1.400 άλματα από ύψος 4.000 μέτρων και γνώριζε τη διαδικασία με τα μάτια κλειστά.
Μια στιγμή που αλλάζει τα πάντα
Τον Μάιο του 2017, όλα άλλαξαν: ο 34 ετών πλέον Jörg αποφάσισε να αλλάξει μέρος του εξοπλισμού του και ανακατασκεύασε κάποια μέρη του μόνος του, χωρίς να ελέγξει τον νέο εξοπλισμό με τον υπεύθυνο εκπαιδευτή. Το επόμενο Σαββατοκύριακο, τα πρώτα είκοσι άλματα εξελίχθηκαν κανονικά. Όμως, σε ένα από τα επόμενα, μία από τις συνδέσεις που είχε κάνει μόνος του λύθηκε, το αλεξίπτωτο διαλύθηκε στη διάρκεια της πτώσης, και ο Jörg βρέθηκε να πέφτει από τα 30 μέτρα χωρίς αλεξίπτωτο.
Μεταφέρθηκε με ελικόπτερο διάσωσης στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρόστοκ, όπου βυθίστηκε σε κώμα με σοβαρές βλάβες σε πολλά όργανα. Χρειάστηκαν τρεισήμισι εβδομάδες και πολυάριθμες χειρουργικές επεμβάσεις για να σταθεροποιηθεί η κατάστασή του. Όταν ο Jörg ξύπνησε, δεν θυμόταν τι του είχε συμβεί. Γρήγορα συνειδητοποίησε πως το ένα του πόδι ήταν πιο κοντό και πιο ελαφρύ: Οι γονείς του είχαν αναγκαστεί να πάρουν τη δύσκολη απόφαση να ακρωτηριαστεί το αριστερό του πόδι πάνω από το γόνατο, προκειμένου να σωθεί η ζωή του.
Με το Genium της Ottobock επιστρέφει στην ενεργό ζωή
Ο Jörg θυμάται μόνο αποσπασματικά την αρχική περίοδο μετά το ατύχημα. Αργότερα, ένας γιατρός εντατικής θεραπείας του είπε: «Η φυσική σου κατάσταση και η αισιοδοξία σου ήταν καθοριστικές». Γιατί η ψυχολογική πίεση ήταν σχεδόν μεγαλύτερη από τη σωματική καταπόνηση: έπρεπε να αποδεχθεί τον ακρωτηριασμό και να μάθει να διαχειρίζεται τα αισθήματα ενοχής του.
Κατά τη νοσηλεία και την αποκατάσταση, η κύρια προτεραιότητά του ήταν να προσαρμοστεί στη νέα του πραγματικότητα και να ξανασταθεί στα πόδια του. «Θέλω να ξανακάνω ό,τι είναι δυνατό» – αυτόν τον στόχο έθεσε στον εαυτό του ο Jörg, αντλώντας τεράστια δύναμη από αυτή τη θέληση, αλλά και από τη στήριξη της οικογένειας, των φίλων και των συναδέλφων του. Από νωρίς, κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης, άρχισε να διαμορφώνει ξανά τη δική του καθημερινότητα και κατάφερε να συνεχίσει τη ζωή του σχεδόν από εκεί που την είχε αφήσει πριν το ατύχημα, επιστρέφοντας στην εργασία του ως σύμβουλος πληροφορικής – αρχικά για δύο ώρες την εβδομάδα – σε συνεννόηση με τον γιατρό του.
Ήδη στη μονάδα εντατικής θεραπείας, ο Jörg έλαβε το πρώτο του μηχανικό προσωρινό τεχνητό μέλος, το οποίο χρησιμοποίησε για ακριβώς έναν χρόνο. Ωστόσο, η προσθετική θήκη δεν ταίριαζε σωστά, γεγονός που έκανε το περπάτημα δύσκολο, καθώς υπέφερε από οδυνηρά σημεία πίεσης και φουσκάλες. Μιλώντας με άλλους ακρωτηριασμένους, ο Jörg συνειδητοποίησε πόσο καθοριστικός είναι ο ρόλος ενός καλού προσθετικού επαγγελματία για να πετύχει σωστή εφαρμογή και να λαμβάνει την απαραίτητη υποστήριξη.
Δοκιμάζοντας διάφορα προσθετικά άκρα, ο Jörg ένιωσε μεγαλύτερη ασφάλεια με το γόνατο Genium της Ottobock, κυρίως επειδή ήταν ζωτικής σημασίας να αποφεύγει τις πτώσεις λόγω των τραυμάτων που είχε στην κοιλιά. Χρησιμοποίησε το Genium για έξι χρόνια και με αυτό ανέκτησε μια φυσιολογική καθημερινότητα.
Εδώ και έναν χρόνο περίπου, ο Jörg χρησιμοποιεί το αναβαθμισμένο Genium X4, τη νεότερη γενιά του «έξυπνου» γονάτου. Τα πλεονεκτήματα του Genium X4 γίνονται περισσότερο αντιληπτά σε στιγμές που οι άνθρωποι χωρίς αναπηρία θεωρούν δεδομένες. «Χρησιμοποίησε το X4 για δέκα λεπτά και δεν θα θελήσεις ποτέ τίποτε άλλο», λέει ο Jörg. «Με βοήθησε να ξαναχαρώ το περπάτημα και μπορώ να περπατώ σαν να μην είχα τεχνητό μέλος. Η λειτουργία ανάβασης σκαλοπατιών, για παράδειγμα, μου επιτρέπει να εξοικονομώ πολύ περισσότερη ενέργεια όταν ανεβαίνω σκάλες. Και η λειτουργία “stand-to-walk” μού δίνει τη δυνατότητα να κάνω μικρά, ακριβή βήματα στην ουρά σε μια συναυλία ή σε ένα κατάστημα, χωρίς να κλωτσήσω κατά λάθος κάποιον λόγω υπερβολικά μεγάλου διασκελισμού. Με το Genium X4 χρειάζεται να σκέφτεσαι πολύ λιγότερο», σημειώνει ο Jörg, μιλώντας για το τεχνητό του μέλος.
Ο Jörg εκτιμά επίσης τις πρακτικές λειτουργίες του Genium X4, όπως τον φορτιστή με συμβατικό καλώδιο USB και τη μεγάλη διάρκεια ζωής της μπαταρίας. Και σχεδόν εξίσου σημαντικό: η πρόθεσή του δείχνει «κουλ». Ο Jörg επέλεξε ένα μαύρο κάλυμμα – «όσο πιο cyborg γίνεται», όπως λέει ο ίδιος. Το καλοκαίρι φορά σορτς και αφήνει εμφανές το προσθετικό του πόδι, όμως ελάχιστοι το παρατηρούν – τα παιδιά είναι εκείνα που πιο συχνά αντιδρούν με περιέργεια.
Το indoor para skydiving ως άθλημα ένταξης για άτομα με αναπηρία
«Δεν έχω κανέναν περιορισμό στη ζωή μου», λέει σήμερα ο Jörg, οκτώ χρόνια μετά το ατύχημα. Έχει μάλιστα καταφέρει να ξαναβρεί την αγάπη του για τις πτήσεις χάρη στο indoor skydiving. «Αναζητώ λύσεις και δεν κολλάω στα προβλήματα» είναι το μότο του. Ακόμη και πριν το ατύχημα, χρησιμοποιούσε την εσωτερική αεροσήραγγα ως χώρο προπόνησης για να τελειοποιήσει την ακρίβειά του και να εξασκηθεί σε νέες κινήσεις. Το 2019, επέστρεψε για την πρώτη του δοκιμή – κάτι που λαχταρούσε να κάνει για καιρό. Εκτός αεροσήραγγας, ο αθλητισμός συνεχίζει να έχει σημαντική θέση στη ζωή του.
Ο Jörg συμμετέχει εθελοντικά στο πρόγραμμα ένταξης «Para-TAKEOFF» και συμβάλλει στη διοργάνωση εκδηλώσεων indoor skydiving με συμμετοχή ατόμων με αναπηρίες. Έτσι, άνθρωποι με ακρωτηριασμό, σπαστικότητα ή παραπληγία μπορούν να νιώσουν την εμπειρία της πτήσης στον αεροδυναμικό θάλαμο υπό επίβλεψη. «Το να βρίσκεσαι σε μια αεροσήραγγα είναι σαν να αιωρείσαι ή να κολυμπάς στο νερό. Δεν χρειάζεται πια να σκέφτεσαι την αναπηρία σου. Ο ενθουσιασμός είναι πραγματικά αισθητός· οι άνθρωποι ξεχνούν τις έγνοιες τους κι εμείς τους κάνουμε χαρούμενους», εξηγεί ο Jörg. «Είτε έχεις αναπηρία είτε όχι – όλοι μπορούν να πετάξουν.»
Το πρόγραμμα, που έχει στόχο να προωθήσει την ένταξη στον αθλητισμό, είναι πραγματικά πρωτοποριακό. Σε συνεργασία με την Γερμανική Ομοσπονδία Αλεξιπτωτισμού (DFV), μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια αναπτύχθηκε ένα νέο –και πλέον διεθνές– αγωνιστικό άθλημα: το indoor para skydiving (IPS). Αθλητές με αναπηρία διαγωνίζονται με στόχο να ολοκληρώσουν μια διαδρομή σε αεροσήραγγα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Ένας ειδικός συντελεστής, που καθορίζεται εκ των προτέρων βάσει του βαθμού αναπηρίας, εξασφαλίζει την κατανομή των βαθμών και τη συγκρισιμότητα των αποτελεσμάτων.
Παράλληλα, το πρόγραμμα συνεργάζεται με αεροσήραγγες στη Γερμανία για την εκπαίδευση εκπαιδευτών, ώστε περισσότεροι άνθρωποι με αναπηρίες να έχουν τη δυνατότητα να εξασκηθούν στο indoor skydiving με πλήρη ασφάλεια.
«Εύχομαι κάποια μέρα να μπορούμε να προσφέρουμε το indoor skydiving με ιατρική συνταγή», λέει ο Jörg. «Είναι σαν μια μικροθεραπεία και χαρίζει στους ανθρώπους αυτοπεποίθηση. Όσοι έχουν αναπηρία θα έπρεπε να μπορούν να βιώσουν την εμπειρία της πτήσης όσο το δυνατόν πιο οικονομικά ή –στην ιδανική περίπτωση– δωρεάν, αφού η ίδια η αναπηρία συνεπάγεται ήδη τόσο υψηλό κόστος διαβίωσης.»
Ένα μέλλον στον αέρα
Πάνω απ’ όλα, ο Jörg συμβουλεύει όσους βρίσκονται σε παρόμοιες καταστάσεις να αναζητούν βοήθεια – από ειδικούς, από ανθρώπους με την ίδια αναπηρία, από φίλους και από την οικογένεια. Αυτό χαράσσει την πορεία για την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση και σου επιτρέπει να αρχίσεις να απολαμβάνεις ξανά τη ζωή. «Ακόμη κι αν το ταξίδι είναι μακρύ και δεν εξελιχθεί όπως το περίμενες, στο τέλος υπάρχει πάντα μια λύση», καταλήγει ο Jörg.
Η δική του προσωπική ευχή είναι να συμμετάσχει κάποια μέρα σε έναν μεγάλο σχηματισμό ελεύθερης πτώσης σε εξωτερικό χώρο.
Παρόλο που ο Jörg έχει ξεπεράσει τα όρια του δυνατού περισσότερες από μία φορές, το ατύχημά του τον δίδαξε να αναγνωρίζει τα δικά του όρια και να απολαμβάνει τη ζωή με τους αγαπημένους του. Κι αυτό ακριβώς είναι το συναίσθημα που θα τον συνοδεύει στο επόμενο άλμα – είτε από δεκάδες μέτρα ψηλά στον αέρα είτε μέσα σε μια αεροσήραγγα.
ΠΗΓΗ: https://corporate.ottobock.com/
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: από τον προσωπικό του λογαριασμό στο instagram