Η ρομποτική στην προσθετική δεν είναι πια επιστημονική φαντασία
Όταν ο Jason έπαθε ηλεκτροπληξία το 2012, οι γιατροί αναγκάστηκαν να ακρωτηριάσουν το δεξί του μπράτσο από τον αγκώνα και κάτω. Ο Jason είναι μουσικός. Η απώλεια του μπράτσου και του χεριού του σήμαινε το τέλος της σταδιοδρομίας του. Τόσο βιολογικά όσο και ψυχολογικά, ήταν ένα βαθύτατο τραύμα.
Ο Jason με το ρομποτικό χέρι που του επιτρέπει να παίζει ντραμς. http://www.news.gatech.edu/2014/03/05/robotic-prosthesis-turns-drummer-three-armed-cyborg
Δύο χρόνια αργότερα, ο Gil Weinberg, καθηγητής στο Georgia Tech College of Design, και το εργαστήριό του ανέπτυξαν για τον Jason ένα προσθετικό χέρι που του επέτρεψε να αρχίσει πάλι να παίζει τα αγαπημένα του ντραμς. Το τεχνητό μέλος είχε ένα ζεύγος μπαγκέτες προσαρμοσμένες στο άκρο του – την μία την ελέγχει ο Jason ενώ η άλλη κινείται αυτόματα, αυτοσχεδιάζοντας με βάση τη μελωδία που “ακούει”. Η ρομποτική μπαγκέτα μάλιστα παίζει γρηγορότερα απ’οποιονδήποτε ντράμερ στον κόσμο! Ο Jason είχε την έκπληξη να διαπιστώσει ότι υπήρχε παγκόσμιο ενδιαφέρον για τις ρομποτικές του μπαγκέτεςι, και έλαβε προσκλήσεις για συναυλίες σε κάθε γωνιά του κόσμου.
Ο Jason είναι επίσης πιανίστας, αλλά τα περισσότερα προσθετικά χέρια στην αγορά δεν προσφέρουν ακόμη τις λειτουργικότητες που απαιτούνται για να παίξει κανείς ένα τόσο σύνθετο όργανο. Παρότι ακρωτηριασμένος, ο Jason έχει ακόμη τους μύες που απαιτούνται για να ελέγξει τα δάχτυλά του. Όμως στα περισσότερα προσθετικά άκρα οι ηλεκτρομυικοί αισθητήρες δεν έχουν την ακρίβεια που απαιτείται για το πιάνο. Ο Weinberg και η ομάδα του ανέλαβαν την πρόκληση και άντλησαν έμπνευση από το ρομποτικό χέρι του Luke Skywalker.
Ο Jason με το προσθετικό χέρι που του επιτρέπει να παίζει πιάνο. http://www.news.gatech.edu/2017/12/11/force-strong-amputee-controls-individual-prosthetic-fingers
“Προσπαθήσαμε να βελτιώσουμε την τυπική ηλεκτρομυική αναγνώριση αλλά δεν καταφέρναμε να ανακτήσουμε τον έλεγχο κάθε δαχτύλου χωριστά” εξηγεί ο Weinberg. Τότε η ομάδα ενσωμάτωσε μια συσκευή υπερήχων στο χέρι. Δούλεψαν με άλλους καθηγητές του Georgia Tech και συνέδεσαν έναν ανιχνευτή υπερήχων στο προσθετικό χέρι που χρησιμοποιεί καθημερινά ο Jason. Με τον ίδιο τρόπο που οι γιατροί παρατηρούν το έμβρυο με έναν υπέρηχο, τώρα μπορούσαν να μελετήσουν τις μυικές κινήσεις του Jason. Η ομάδα παρατήρησε πως όταν ο Jason προσπαθεί να κινήσει τον παράμεσο, εκτελεί μυικές κινήσεις που διαφέρουν αυτές που κινούν κάθε άλλο δάχτυλο. Χρησιμοποιώντας αυτή τη διαπίστωση, ο Weinberg και η ομάδα του “φόρτωσαν” τις μοναδικές μυικές κινήσεις κάθε δαχτύλου σε έναν αλγόριθμο που προσδιορίζει ποιο δάχτυλο θέλει να κινήσει ο Jason. Συνδυάζοντας τα υπερηχητικά σήματα με την ικανότητα εκμάθησης της συσκευής, το προσθετικό χέρι αναγνωρίζει όχι μόνο το δάχτυλο αλλά και τη δύναμή που θέλει ο Jason να ασκήσει.
Τώρα, πέντε χρόνια αργότερα, ο Jason μπορεί πάλι να παίξει πιάνο. “Αυτό ξεπερνά το μυαλό μου”, λέει ο Jason. “Το νέο μου χέρι μου επιτρέπει να πιάνω ότι θέλω, χωρίς να αλλάζω χρήση και χωρίς πλήκτρα. Δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα κατάφερνα κάτι τέτοιο”.
Στο κατώφλι περισσότερων πρακτικών εφαρμογών της ρομποτικής
Ο Weinberg (όρθιος στη μέση) και η ομάδα του μαζί με τον Jason Barnes. http://www.news.gatech.edu/2017/12/11/force-strong-amputee-controls-individual-prosthetic-fingers
Ο Weinberg πιστεύει πως η τεχνολογία που επινόησε με την ομάδα του μπορεί να έχει πολλές άλλες πρακτικές εφαρμογές που ιδιαίτερη δακτυλική ευαισθησία, όπως το να χρησιμοποιείς ένα πληκτρολόγιο, το smartphone, ένα βιντεοπαιχνίδι κ.λπ.
Όμως ο Weinberg φαντάζεται ακόμη και χρήσεις σε αρτιμελή άτομα, όπως το να κινούν ρομποτικά χέρια από απόσταση κινώντας τα δικά τους δάχτυλα, για την εκτέλεση επικίνδυνων εργασιών.
Ένα είναι σίγουρο: η ρομποτική και η Τεχνητή Νοημοσύνη μπορούν να βελτιώσουν τις ικανότητές μας με πάμπολλους τρόπους. Σήμερα, βρισκόμαστε στο κατώφλι αυτών των εξελίξεων.
Πηγή: http://www.news.gatech.edu
Rehabline — Άγγελος και Ξενοφών Χρονόπουλος, Μιχάλης Γουγής — Τεχνητά Μέλη
Υποστηρικτής της κίνησής σας
