H 17χρονη Γαλλίδα Maelle Lintz, ξέρει ήδη από την ηλικία των 14 ετών τι σημαίνει να παίρνεις μια απόφαση ζωής. Το 2016, όταν διαγνώστηκε με οστεοσάρκωμα στον δεξιό αστράγαλο, πήρε τη δύσκολη απόφαση του ακρωτηριασμού, παράλληλα με τη χημειοθεραπεία. Η εναλλακτική ήταν η αρθροδεσία στον αστράγαλο, μια λιγότερο «ριζική» αλλαγή, που θα της άφηνε όμως προβλήματα κινητικότητας και τον κίνδυνο μελλοντικής επανεμφάνισης του καρκίνου.
Η Maelle ήθελε να είναι σίγουρη πως θα τελειώνει με το οστεοσάρκωμα, αλλά επίσης πως θα μπορούσε να αποκαταστήσει πλήρως την κινητικότητά της. Αθλήτρια από κούνια, είχε δοκιμάσει το τρίαθλο και το τζούντο πριν αφοσιωθεί στην κολύμβηση με φιλοδοξίες πρωταθλητισμού. «Επέλεξα τον ακρωτηριασμό γιατί δεν ήθελα να με καταντήσει ανάπηρη η ασθένεια», λέει. Η επέμβαση έγινε στη Lyon το 2016.
«Είναι μια δύσκολη απόφαση γιατί κάνεις άλμα στο άγνωστο. Έλεγα στον εαυτό μου πως σίγουρα θα ήταν δύσκολο μετά, γιατί θα έπρεπε να προσαρμοστώ σε ένα σωρό πράγματα στην καθημερινότητά μου, και επίσης στα μάτια των άλλων. Αλλά ήταν μια ηθελημένη επιλογή, δεν μου επιβλήθηκε, κι αυτό το έκανε πιο εύκολο. Εκείνη τη στιγμή, η σκέψη μου ήταν να κερδίσω, και τίποτε από αυτά που συνέβαινε γύρω μου δεν με άγγιζε».
Τον Σεπτέμβριο 2017, η Maelle είναι ήδη όρθια και ξαναπιάνει την κολύμηση εκεί που την είχε αφήσει. Εντάσσεται στη γαλλική ομάδα κολύμβησης για άτομα με αναπηρία, στο Vichy, ενώ τελειώνει το σχολείο δυναμικά και περνάει στο Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Clermont-Ferrand.
«Η ένταξή μου στην ομάδα ήταν ένα είδος ανταμοιβής. Από μικρή ήθελα να ασχοληθώ με τον πρωταθλητισμό. Το ότι τα κατάφερα, τελικά, δυστυχώς μέσω της αναπηρίας, είναι πάντως κατά κάποιον τρόπο μια ανταμοιβή. Κέρδισα αυτοπεποίθησηκαι μου απέδειξε πως μπορούσε ξανά να κάνω ότι ήθελα, όπως όταν είχα δυο πόδια».
Στους European Para Youth Games του 2019 στη Φινλανδία, κατακτά δύο χάλκινα μετάλλια, ένα στα 400 μέτρα ελεύθερης κολύμβησης και ένα στα 200 μέτρα 4 τεχνικές. Ενίσχυσε έτσι τη Γαλλική εθνική αποστολή, που επιστρέφει από τη Φινλανδία με 41 μετάλλια συνολικά, δεύτερη πανευρωπαϊκά μετά την Ιταλία. «Όταν αγωνίζεσαι με θέληση, πάντα κάτι καταφέρνεις στο τέλος», λέει η νεαρή αθλήτρια. «Λέω συχνά πως νιώθω ευτυχής που μου συνέβη ότι μου συνέβη. Χωρίς αυτό, δεν θα είχα γνωρίσει ένα σωρό κόσμο που γνώρισα, δεν θα είχα κερδίσει μετάλλια, δεν θα είχα ζήσει όσα έζησα. Νομίζω πως στη ζωή, όταν δεν αντιμετωπίζουμε καμία δυσκολία, δεν μαθαίνουμε και τίποτα σπουδαίο… Θέλω να πω πως εμένα αυτή η εμπειρία με μεγάλωσε, με ωρίμασε σε πολλά θέματα…»
Το 2020 έβαλε τα αθλητικά σχέδια όλων των αθλητών «στον πάγο». Αλλά ούτε κι αυτό θα σταματήσει την Maelle…
