O Jordan Thomas έχασε και τα δύο πόδια του σε ένα τραγικό ατύχημα πριν από 15 χρόνια. Κύριος στόχος του, πλέον, είναι να βοηθά παιδιά να ξεπεράσουν αντίστοιχες καταστάσεις.
Ένα τραγικό ατύχημα με το σκάφος
Ήταν 16 Αυγούστου 2005, όταν ο τότε 16χρονος Jordan βούτηξε από το σκάφος των γονιών του σε μια βόλτα στα Florida Keys. Τα κύματα τον έσπρωξαν πίσω από το σκάφος. Πιστεύοντας πως ο Jordan είχε απομακρυνθεί από το σκάφος, η μητέρα του έβαλε μπρος τη μηχανή – αλλά είχε κάνει λάθος, κι αυτό που κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί, έγινε.
“Η προπέλα με τράβηξε,” θυμάται ο Thomas, σήμερα 32 ετών. “Αμέσως κατάλαβα τι είχε συμβεί. Καθώς το σκάφος απομακρυνόταν, κοίταξα τα πόδια μου και τα βατραχοπέδιλα είχαν εξαφανιστεί. Κολυμπούσα μέσα στο αίμα. “
Αν οι γονείς του δεν ήταν γιατροί, ο Jordan πιστεύει πως δεν θα είχε επιζήσει του τραυματισμού. Το παιδί μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Miami, όπου παρέμεινε δύο εβδομάδες για θεραπεία και μια τρίτη για αποκατάσταση. Εκεί συνειδητοποίησε πως δεν είχαν όλα τα παιδιά πρόσβαση σε προσθετικά μέλη, όπως αυτός.
Η δημιουργία του Jordan Thomas Foundation
“Καθώς μάθαινα να ζω με την απώλεια των άκρων μου, κατάλαβα πόσο τυχερός ήμουν, όχι μόνο επειδή δεν χρειαζόταν να ανησυχώ για το κόστος των προσθετικών μου, αλλά επίσης γιατί είχα φίλους και οικογένεια γύρω μου να με στηρίζουν.”
Ο καταλύτης για να αναλάβει δράση ο Jordan ήταν όταν γνώρισε ένα 8χρονο αγόρι με εγκαύματα τρίτου βαθμού στο 80% του σώματος. Το αγόρι ήταν ορφανό και ζούσε στο ορφανοτροφείο. “Μου διάβαζε στην εφημερίδα την πρόβλεψη καιρού για το μέρος που έμενα. Συνειδητοποίησα πως η δική του κατάσταση ήταν δραματικά διαφορετική από τη δική μου. Ήταν μόνος του στον κόσμο, κι αυτό δεν μπορούσα να το δεχτώ. Την πρώτη μέρα που τον γνώρισα, καθώς επέστρεφα στο δωμάτιό μου με το αναπηρικό καροτσάκι, άρχισα να συζητώ πώς μπορούσα να τον βοηθήσω. ”
Ο Jordan Thomas με ένα από τα μικρά παιδιά που στηρίζει το ίδρυμα.
Ο νεαρός δεν αρκέστηκε να καλύψει τα ιατρικά έξοδα του μικρού του φίλου. Έκανε τη δική του έρευνα πάνω στο θέμα, και ανακάλυψε σύντομα πως πολλά παιδιά δεν έχουν πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας προσθετικά μέλη, λόγω κόστους. Kαθώς τα παιδιά αναπτύσσονται και μπορεί να χρειάζονται αλλαγή προσθετικών ακόμη και κάθε 12-18 μήνες, ο οικογενειακός προϋπολογισμός επιβαρύνεται ιδιαίτερα, με αποτέλεσμα πολλά παιδιά να ζουν με απλά, βασικής λειτουργικότητας προσθετικά, που μπορεί να περιορίζουν τη δυνατότητα να ασχοληθούν με αθλητισμό ή άλλες δραστηριότητες.
Από το νοσοκομείο ακόμη, ο Jordan ίδρυσε το Jordan Thomas Foundation με σκοπό να παρέχει προσθετικά υψηλής ποιότητας σε παιδιά κάτω των 18 ετών. 16 χρόνια αργότερα, το Ίδρυμα στηρίζει σήμερα 81 παιδιά, παρέχοντάς τους τα απαραίτητα προσθετικά μέλη μέχρι την ενηλικίωση, με στόχο να τους επιτρέπει να ζουν μια πλήρη, ενεργή ζωή, να τρέχουν, να κολυμπούν, να κάνουν ποδήλατο, και ότι άλλο ονειρεύονται.
Η ψυχολογική αποκατάσταση είναι πάντα δύσκολη
Όσον αφορά την προσωπική του διαδρομή, ο Jordan λέει πως η φυσική του αποκατάσταση ήταν δύσκολη, αλλά η ψυχολογική του αποκατάσταση ήταν ακόμη δυσκολότερη.
“Δεν είμαι υπεράνθρωπος, ούτε κανένας ήρωας. Είμαι άνθρωπος και μου έτυχαν αυτά τα χαρτιά, οπότε με αυτά πορεύομαι. Η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Κάποιες φορές ένιωθα θυμωμένος ή δυστυχής, έξαλλος ή μπερδεμένος. Άλλες στιγμές ήταν απόλυτης ευτυχίας, χαράς και πληρότητας. Έχω περάσει απ’όλο το συναισθηματικό εύρος.”
To Jordan Thomas Foundation δεν είναι απλά ένας οικονομικός χορηγός. Μέσα από τη δράση του, αποσκοπεί να ενδυναμώσει τα παιδιά ώστε να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Ο Jordan συνοψίζει: “Αυτό που πιστεύω είναι απλό: Πιστεύω πως κάθε παιδί δικαιούται πρόσβαση και την ευκαιρία να κυνηγήσει τα όνειρα και τους στόχους του. Τόσο απλά.”
ΠΗΓΗ: https://people.com/
