Η Ellie ήταν μια συνηθισμένη μαθήτρια της πρώτης γυμνασίου που της άρεσε να παίζει βόλεϊ. Όμως, στη διάρκεια μιας συνηθισμένης παιδιατρικής εξέτασης, ο παιδίατρός της παρατήρησε ότι ο ένας ώμος της φαινόταν να είναι λίγο ψηλότερος από τον άλλο. Συνέστησε στη μητέρα της να παρακολουθεί το εύρημα, αλλά επειδή η διαφορά ανάμεσα στους δύο ώμους ήταν ελάχιστη, να μην ανησυχεί.
Λίγους μήνες αργότερα, ένας μικρός πόνος στην πλάτη όταν η Ellie ψήλωσε απότομα, έκανε τη μητέρα της να ανησυχήσει. Αρχικά η Ellie και η μαμά της φαντάστηκαν ότι ο πόνος στην πλάτη οφειλόταν στη βαριά τσάντα του σχολείου. Όμως ο παιδίατρος διέγνωσε σκολίωση και την παρέπεμψε στον ορθοπαιδικό.
«Δεν ήμουν και πολύ χαρούμενη με τη διάγνωσή μου εκείνη τη στιγμή», λέει η Ellie. «Ήμουν αναστατωμένη, γιατί πίστευα ότι θα επηρέαζε την καθημερινότητά μου και δεν θα μπορούσα να κάνω όλα τα πράγματα που συνήθιζα να κάνω, όπως το βόλεϊ. Όμως ο γιατρός με βοήθησε να μάθω να ζω με τον κηδεμόνα σκολίωσης.»
Η καμπύλη στη σπονδυλική στήλη της Ellie ήταν μικρότερη από πενήντα μοίρες, οπότε συστήθηκε η χρήση κηδεμόνα σκολίωσης, που θα ασκούσε πίεση στις περιοχές όπου η σπονδυλική στήλη παρουσίαζε παραμόρφωση, προκειμένου να αντιστραφεί η καμπυλότητα και να αποτραπεί η επιδείνωση της.
«Ο κηδεμόνας με έκανε πιο συνειδητοποιημένη. Έκανε ακόμη και τα μικρά καθημερινά πράγματα που οι άνθρωποι θεωρούν δεδομένα, όπως να δένω τα κορδόνια μου, μια πρόκληση. Αλλά έμαθα να προσαρμόζομαι και να ζω καλά. Ο χρόνος μου έδωσε το δώρο της σοφίας για να αντιμετωπίσω τη σκολίωση μου. Η σκολίωση μου έδωσε το δώρο να ξέρω ότι οι προκλήσεις είναι αναπόφευκτες, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα χάσω κιόλας», λέει.
Χρειάστηκαν αρκετές εβδομάδες μέχρι να συνηθίσει την χρήση του κηδεμόνα σχεδόν όλο το εικοσιτετράωρο. Τα πρώτα βράδια κοιμόταν σε έναν υπνόσακο στο πάτωμα του υπνοδωματίου της γιατί ήταν πιο άνετο για την πλάτη της.
Εκείνη την περίοδο, η Ellie και η μαμά της ανησυχούσαν πως τα άλλα παιδιά θα την κορόιδευαν για τον κηδεμόνα της.
«Δεν ήξερα τι ήταν η σκολίωση πριν από τη διάγνωσή μου. Επισκεφτήκαμε μια οικογενειακή φίλη που έχει σκολίωση και μου έδωσε υπέροχες ιδέες για το τι ρούχα να φοράω και τώρα δεν μπορείς να καταλάβεις καν πότε φοράω κηδεμόνα», λέει. «Είδα ότι τα πήγαινε καλά αφού φορούσε τον κηδεμόνα της κάθε μέρα. Έτσι κατάλαβα πως μπορούσα κι εγώ να είμαι εξίσου συνεπής και να φοράω τον δικό μου καθημερινά». Τα μακριά φανελάκια που ήταν μαλακά και άνετα, τα φαρδιά και μακρυά πουκάμισα και οι φούστες έγιναν βασικό στοιχείο της γκαρνταρόμπας της Ellie, που προσπαθούσε να κρύβει τον κηδεμόνα της.
Ακούγοντας ιστορίες άλλων ασθενών με σκολίωση που απέφευγαν να φορούν τον κηδεμόνα τους, η Ellie κατάλαβε πόσο σημαντικό ήταν να φοράει τον δικό της. Συνεννοήθηκε με τη δασκάλα της φυσικής αγωγής στο σχολείο και με τον προπονητή της στο βόλεϊ ώστε να έχει έναν ιδιωτικό χώρο για να αλλάζει πριν και μετά την προπόνηση.
«Χάρη στην καλή υποστήριξη από το σχολείο, τους συμπαίκτες και τους φίλους της, η Ellie τα πάει πολύ καλά», λέει η μητέρα της. «Η σκολίωση απλώς έκανε τα πράγματα λίγο πιο πολύπλοκα, αλλά εκείνη τα καταφέρνει πολύ καλά».
Χάρη στη συνέπεια της Ellie, η καμπύλη στη σπονδυλική της στήλη μειώθηκε δραστικά. Πλέον μειώνει τις ώρες που χρησιμοποιεί τον κηδεμόνα της και περιμένει, σε λίγους μήνες, να μην τον χρειάζεται καθόλου.
«Η σκολίωση είναι 70 τοις εκατό πνευματική και 30 τοις εκατό σωματική κατάσταση, επομένως η στάση είναι το κλειδί», λέει η Ellie. «Αν τηρείς αυστηρά το πρόγραμμά σου για την χρήση του κηδεμόνα, συνειδητοποιείς ότι τελικά θυσιάζεις λίγα για τη μελλοντική σου υγεία. Όταν έμαθα πως είχα σκολίωση και πως έπρεπε να φοράω κηδεμόνα, αγχώθηκα πραγματικά και δεν ήξερα τι θα σήμαινε για μένα, αλλά τελικά απλά το συνηθίζεις. Στην αρχή είναι άβολο, αλλά κάθε μέρα γίνεται πιο φυσιολογικό», λέει. «Λειτουργεί πραγματικά αν το κάνεις σωστά, αλλά μπορείς να το πετύχεις μόνο μία φορά. Τα παιδιά που φοράνε κηδεμόνα σκολίωσης δεν πρέπει να ανησυχούν μήπως οι άλλοι τα κοροϊδεύουν. Αλλά κι αν συμβεί, ότι αντιμετωπίζεις σε κάνει πιο δυνατό στη ζωή».
ΠΗΓΗ: https://health.choc.org/
