Μια σπάνια πάθηση από τη νηπιακή ηλικία
Από μακριά, ο Max Lien μοιάζει με οποιοδήποτε άλλο νεαρό αγόρι στη γειτονιά, που παίζει μπάσκετ στο δρόμο του. Αλλά γι’αυτόν τον ψηλό 12χρονο από το Hawley της Μινεσότα, η ικανότητα να βάζει καλάθια είναι πολύ νέα.
«Όταν ο Μαξ ήταν ενός έτους, δεν ήθελε να περπατάει κι αυτό μας έκανε να υποψιαστούμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά», λέει η Christina, η μητέρα του Max. «Τελικά, αφού είδαμε αρκετούς ειδικούς, ο Max διαγνώστηκε με νευροϊνωμάτωση τύπου 1».
Η πάθηση του Μαξ ήταν σπάνια και δεν υπήρχε θεραπεία γι’αυτήν: επρόκειτο για έναν όγκο που απλωνόταν σαν ιστός αράχνης στις νευρικές απολήξεις του ποδιού του. Η αφαίρεση του όγκου δεν ήταν δυνατή. Το παιδί πονούσε συχνά και κινδύνευε να τραυματίσει το πόδι του ανά πάσα στιγμή. Ήταν θέμα χρόνου να εμφανιστούν επιπλοκές.
Όταν ο Μαξ πήγε στην τέταρτη δημοτικού, τα προβλήματα έγιναν ορατά. Εκείνη τη χρονιά, ο Μαξ έσπασε το πόδι του δύο φορές απλώς περπατώντας, κάτι που ήταν ένδειξη για τα προβλήματα που θα ακολουθούσαν. Τα σπασίματα επουλώθηκαν, αλλά στο μεταξύ μια αιμορραγία εντός του όγκου προκάλεσε στο παιδί αφόρητους πόνους. Τα προβλήματα διαδέχονταν το ένα το άλλο, χωρίς να υπάρχει ελπίδα θεραπείας.
Τελικά ο Μαξ και η οικογένειά του επέλεξαν να προχωρήσουν με ακρωτηριασμό του ποδιού. «Ήταν πραγματικά εύκολο να πάρω αυτή την απόφαση», λέει ο Μαξ. «Είχαμε δοκιμάσει τα πάντα και τίποτα δεν με βοηθούσε πραγματικά».
Μια νέα κινητικότητα χάρη στο προσθετικό πόδι
Η επέμβαση πήγε καλά και περίπου δύο μήνες αργότερα ο Μαξ μπορούσε να χρησιμοποιήσει προσθετικό πόδι. Βεβαίως, κάθε φορά που το σώμα του αναπτύσσεται απότομα, χρειάζεται προσαρμογή του τεχνητού του μέλους. Ευτυχώς γι’αυτόν, η προσθετικός του, που είναι κατά τύχη παιδική φίλη της μητέρας του, είναι η μεγαλύτερη υποστηρήκτριά του. Δεν του εξασφαλίζει μόνο τον κατάλληλο εξοπλισμό, αλλά και συναισθηματική υποστήριξη, καθοδήγηση και συμβουλές. Ακόμη και για τα πιο μικρά πράγματα, βρίσκεται δίπλα του.
«Ο προσθετικός σου είναι μαζί σου για το υπόλοιπο της ζωής σου. Είμαι εξαιρετικά τυχερή που ο Μαξ βρίσκεται σε τόσο καλά χέρια. Νιώθω επίσης μεγάλη ανακούφιση που η προσθετικός του είναι στη γειτονιά μας κι έτσι το προσθετικό του λειτουργεί πάντα άψογα χωρίς να χρειαζόμαστε ολόκληρο ταξίδι κάθε φορά που χρειάζεται ρύθμιση», λέει η μητέρα του.
Μέχρι στιγμής, ο Μαξ εκμεταλλεύεται στο έπακρο τη νέα του κινητικότητα. «Το περπάτημα τώρα είναι δέκα φορές πιο άνετο από ό,τι πριν από τον ακρωτηριασμό», λέει. «Τρέχω άνετα αντί να κουτσαίνω. Οι γοφοί μου είναι ευθυγραμμισμένοι οπότε δεν περπατάω πια παράξενα. Έχω ακόμη πόνους-φάντασμα, αλλά κανέναν άλλον πραγματικό πόνο».
«Με τον ακρωτηριασμό, ο Μαξ δεν έχασε ένα υγιές άκρο. Έχασε ένα αδύναμο και προβληματικό μέλος που δεν μπορούσε να χρησιμοποιεί. Κέρδισε ένα λειτουργικό προσθετικό άκρο», λέει η μητέρα του. «Τώρα, όταν περπατάμε μαζί, συχνά περπατάει πιο γρήγορα από εμένα, με αφήνει πίσω. Δεν φαντάζεστε πόσο μου αρέσει αυτό. Είναι μάλλον ψηλός για την ηλικία του και έχει πολύ μακριά πόδια. Τον βλέπω να κάνει όλα αυτά τα πράγματα που πριν θα ήταν ένας αγώνας, σκέτη ταλαιπωρία. Τώρα μπορεί και απολαμβάνει πραγματικά τις δραστηριότητές του».
Έτσι ο Μαξ παίζει πλέον μπάσκετ στη γειτονιά, φορώντας τα αθλητικά του παπούτσια, που παλαιότερα δεν μπορούσε να φορά επειδή το πόδι του ήταν συνήθως πρησμένο. Είναι πια κι αυτός ένα παιδί που μπορεί να ανταποκριθεί στις προκλήσεις -και να κερδίσει τον πατέρα του στο μπάσκετ.
ΠΗΓΗ: https://news.sanfordhealth.org/childrens/prosthetic-helps-young-patient-after-leg-amputation/
