Ο Καναδός Stéphane Boisvert ακρωτηριάστηκε στο δεξί πόδι και τα δάχτυλα του αριστερού ποδιού όταν χάθηκε εκτός διαδρομής για μια εβδομάδα τον χειμώνα του 2017 στη Βρετανική Κολομβία. Κι όμως, πριν από λίγους μήνες διέσχισε τα 650 χιλιόμετρα του Διεθνούς Μονοπατιού των Αππαλαχίων μεταξύ Matapedia και Gaspé!
Ο 41χρονος καθηγητής φυσικής αγωγής ήθελε να διανύσει την απόσταση σε 41 ημέρες. Τελικά χρειάστηκε δυο μέρες λιγότερες για να καλύψει αυτά τα εκατοντάδες ορεινά χιλιόμετρα. Με τον σκύλο του Κάλι ξεκίνησε το ταξίδι του στις 26 Ιουνίου και το ολοκλήρωσε στις 19 Αυγούστου.
Όμορφοι τόποι, όμορφοι άνθρωποι και… υγρασία
Αν και δεν σκέφτηκε ποτέ να τα παρατήσει, η πρώτη μέρα της διαδρομής τον ανάγκασε να προσαρμόσει το πρόγραμμά του. «Ήταν απότομη αρχή», εκμυστηρεύεται σε συνέντευξή του. «Η πρώτη μέρα ήταν πολύ δύσκολη λόγω της ζέστης, του βάρους του εξοπλισμού και της ανομοιομορφίας του μονοπατιού. Ήταν σκληρό.» Ο Stéphane συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να ξεκουραστεί και να πάρει μια μέρα ρεπό, αυτός που κατά μέσο όρο περπατούσε δεκαπέντε χιλιόμετρα καθημερινά. Την επόμενη μέρα, όμως, μετά το μεσημεριανό γεύμα, η ενέργειά του είχε επανέλθει. «Συνέχισα και τελικά, ήταν μια μικρή μέρα, αρκετή για να πάρω ενέργεια και να φορτίσω τις μπαταρίες μου», λέει.
Ένα βασικό θέμα ήταν η υγρασία και το νερό για το αριστερό του πόδι, στο οποίο έχει προσθετικά δάχτυλα. Υπήρχαν περάσματα μέσα από ποτάμια, ή μέσα από ψηλές φτέρες που ήταν μέσα στην υγρασία. Για να μπορεί να περπατά άνετα, έπρεπε να διαχειριστεί το υγρό περιβάλλον γύρω του.
Η διαδρομή του περιλάμβανε την εξαντλητική διέλευση του καταφυγίου άγριας ζωής Matane, επτά συνεχόμενες ημέρες με υψόμετρα. «Ήταν έντονο, αλλά πήγε καλά. Αποφάσισα να κάνω ένα διάλειμμα έξι ημερών για να φροντίσω τα μικροτραύματα και να κάνει ένα διάλειμμα η Κάλι, που το χρειαζόταν και αυτή μιας και κουβαλούσε το φαγητό της.»
Ο Stéphane είχε σχεδιάσει όλες τις διανυκτερεύσεις του και είχε κρατήσει θέση στα καταφύγια της διαδρομής. Έμεινε σε ένα από αυτά για αρκετές μέρες όταν σημειώθηκαν έντονες βροχοπτώσεις. Στο τέλος όμως, επικράτησαν ήπιες καιρικές συνθήκες και καλές θερμοκρασίες μεταξύ 22 και 25 βαθμών, γεγονός που τον βοήθησε να ολοκληρώσει τη διαδρομή θαυμάζοντας την υπέροχη φύση. «Είδα άλκες, αγριόχοιρους, λαγούς και πολλές πέρδικες. Δεν είδα αρκούδες. Θα ήθελα να δω καριμπού, αλλά δεν έγινε…»
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του, ο Stéphane συνάντησε στο δρόμο του πεζοπόρους που έκαναν την ίδια διαδρομή, αλλά όχι τόσους όσους περίμενε. Το ένα τρίτο από αυτούς τα παράτησαν στην πορεία για διάφορους λόγους – αλλά όχι ο Stéphane! Κάποιοι άλλοι έγιναν οι συνοδοιπόροι του και τον βοήθησαν κουβαλώντας τον εξοπλισμό του στα δύσκολα σημεία της διαδρομής. Από τις πιο ωραίες του αναμνήσεις από τη διαδρομή είναι οι όμορφες ανθρώπινες επαφές που δημιουργήθηκαν στο μονοπάτι.
Για λόγους ασφαλείας, μέλη της οικογένειας του Stéphane τον συνόδευσαν επίσης για ορισμένα τμήματα, περνώντας μερικές ώρες ή μια ολόκληρη μέρα μαζί του ή ακολουθώντας με αυτοκίνητο.
Όλα είναι δυνατά
Με την περιπέτειά του, o Stéphane απέδειξε στον ίδιο του τον εαυτό ότι έχει ακόμα πολλά όμορφα πράγματα να κάνει στη ζωή του. Παρά τα εμπόδια, λέει, τελικά όλα είναι δυνατά, επιτεύξιμα, πραγματοποιήσιμα. Απλώς μερικές φορές πρέπει κανείς να προσαρμόζει τα σχέδιά του και να δέχεται πως μπορεί να υλοποιούνται με πιο αργούς ρυθμούς. Αυτός ο πιο αργός ρυθμός έχει αλλάξει τις προτεραιότητές του. Πλέον, το ζητούμενο δεν είναι οι επιδόσεις, αλλά να κάνει συνειδητά τα πράγματα.
Ο Stéphane νιώθει περήφανος που η αποστολή του ολοκληρώθηκε. «Τόσο το καλύτερο αν μπορούσα να εμπνεύσω άλλους ανθρώπους ή τους μαθητές μου να αγνοήσουν τα όρια, να μην σταματούν στα εμπόδια. Είμαστε ικανοί, μερικές φορές πρέπει απλώς να κάνουμε το πρώτο βήμα, λίγο σαν πεζοπορία, το ένα πόδι μπροστά από το άλλο και προχωράμε μπροστά», καταλήγει. Ακόμη κι αν το ένα από τα πόδια είναι προσθετικό…
ΠΗΓΗ: ici.radio-canada.ca
