Η Jo Beckwith θυμάται την πρώτη φορά που είδε εκείνο το λιβάδι από το παράθυρο του αυτοκινήτου. Ήταν τότε ένα δεκάχρονο κορίτσι που ήθελε να ιππεύει άλογα, σ’ένα τέτοιο απέραντο, πράσινο λιβάδι.
Τρία χρόνια αργότερα, βρέθηκε με το άλογο σ’εκείνο το λιβάδι του Κολοράντο Σπρινγκς. Μόνο που το όνειρο θα γινόταν εφιάλτης. Εκείνη τη μέρα, η Τζο πήγε για ιππασία με μερικούς φίλους. Της έδωσαν μια φοράδα κούρσας, την Τζώρτζια, που είχε αποσυρθεί πλέον αλλά της άρεσε να τρέχει. Η Τζο θυμάται πως ήταν η λιγότερο έμπειρη ιππέας της παρέας. Όταν η Τζώρτζια σκόνταψε, λίγο πριν επιστρέψουν στον στάβλο, η Τζο έπεσε. Όταν συνήλθε από τη λιποθυμία, νόμιζε ότι ήταν καλά. Μέχρι που προσπάθησε να σταθεί.
Ώρες αργότερα στο δωμάτιο επειγόντων περιστατικών, η Τζο είχε την πρώτη από αμέτρητες συζητήσεις με γιατρούς σχετικά με τον δεξιό αστράγαλο της, ο οποίος είχε σπάσει με έναν τελείως ασυνήθιστο τρόπο. Το άκρο του αστραγάλου της είχε θρυμματιστεί, κι ένα κομμάτι οστού είχε εισχωρήσει στο πόδι της. Οι γιατροί δεν είχαν ξαναδεί τέτοιο τραύμα – και κανένας τραυματίας δεν θέλει να ακούσει τέτοια κουβέντα από το στόμα του γιατρού του.
Το τραύμα που δεν θεραπεύεται
Από τότε πέρασαν 17 χρόνια. Η Τζο χρειάστηκε να ακούσει πολλά που δεν θα ήθελε ν’ακούσει από τους γιατρούς: Όχι άλλο τρέξιμο. Όχι άλλο ποδόσφαιρο. Δεν ξέρουμε γιατί το τραύμα σας δεν θεραπεύεται όπως θα έπρεπε.
Το πόδι της Τζο δεν έθρεφε. Από τα 13 ως τα 27 της, ο πόνος ήταν διαρκής. Οι απανωτές επεμβάσεις που έκανε δεν κατάφεραν να λύσουν το πρόβλημα. Η Τζο ήθελε να προχωρήσει στη ζωή της χωρίς να την κρατάει πίσω το πόδι της. Ήθελε να κάνει πυγμαχία και πάλη και να πάρει μέρος σε αγώνες. Ήθελε να κάνει ζίου ζίτσου. Ήθελε να παντρευτεί. Όμως το πόδι της έφτασε στο σημείο να πονάει τόσο που δεν μπορούσε να βγάλει καν βόλτα τον σκύλο της.
Έτσι, στα 27 της, έκανε στον εαυτό της τη μεγάλη ερώτηση: Μήπως ήταν ώρα να σκεφτεί τον ακρωτηριασμό;
Η μεγάλη ερώτηση
Το καλοκαίρι του 2018 έκανε την ίδια ερώτηση στους γιατρούς της, οι οποίοι θεωρούσαν πως αυτό θα έπρεπε να το σκεφτεί σε μεγαλύτερη ηλικία, γύρω στα 60. Η Τζο ήταν κάθετη: «Δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι».
«Είναι παράξενο όταν η απώλεια ενός μέρους του σώματός σου αρχίζει να ακούγεται σαν καλή ιδέα», λέει η Τζο. Όμως αφού το πόδι της την περιόριζε και επηρέαζε τόσο αρνητικά κάθε πτυχή της ζωής της, ο ακρωτηριασμός ήταν η μόνη της λύση για να δει βελτίωση.
Όταν πήρε την απόφαση, οι γονείς της, ο αδερφός και ο σύζυγός της, που είχαν ζήσει τόσα χρόνια τον πόνο και την αγωνία της, την στήριξαν. Όχι όμως και όλοι οι φίλοι της. «Χρειάστηκε να κάνω πολλές περίεργες συζητήσεις. Πολλοί μου έλεγαν “Γιατί δεν κάνεις ότι μπορείς για να κρατήσεις το πόδι σου; ” Όλοι είχαν άποψη. Όμως μόνο εγώ ζούσα με αυτό το σώμα».
Έτσι, στις 11 Οκτωβρίου 2018, η Τζο αποχαιρέτησε τον αστράγαλό της. Πριν από την επέμβαση προσπάθησε να προετοιμαστεί ψυχολογικά και να αποχαιρετίσει το πόδι της. Περπάτησε στο χώμα και στο χιόνι, και κράτησε στη μνήμη της όλες τις αισθήσεις που δεν θα ένιωθε πια με το πόδι της. Η ίδια, οι φίλοι και η οικογένειά της έγραψαν σημειώματα πάνω στο πόδι της.
Μετά το χειρουργείο, η ζωή της άλλαξε προς το καλύτερο. Με το προσθετικό της πόδι δοκίμασε νέα αθλήματα και επέστρεψε στα παλιά. Για πρώτη φορά από τα 13 της, με τη βοήθεια μιας αθλητικής πρόσθεσης, πήγε να τρέξει μαζί με τον πατέρα της. «Η ελευθερία όταν μπορείς να κινείσαι έτσι δεν είναι κάτι που θεωρώ πλέον δεδομένο», έγραψε μετά από μια πρόσφατη προπόνηση. Έτσι λοιπόν θα συνεχίσει να τρέχει, παρά τα σκαμπανεβάσματα.
Τα social media και η Footless Jo
Λίγους μήνες μετά την επέμβαση, η Τζο ανέβασε στο Youtube ένα βίντεο με τίτλο «How I Said Goodbye to My Ankle». Το βίντεο έγινε viral, κέρδισε 8 εκατομμύρια προβολές και την προσοχή μέσων ενημέρωσης όπως το περιοδικό People και η New York Post. Η Τζο έγινε ξαφνικά διάσημη, με τα καλά και τα κακά της διασημότητας. Στα σχόλια κάτω από το βίντεο κάποιοι είπαν πως τους έδωσε έμπνευση. Άλλοι την αποκάλεσαν ηλίθια.
Η Τζο θέλει απλά να πει την ιστορία της και να δείξει σε όλους πως ο άνθρωπος είναι ικανός να αντέξει πολλά και να πάρει δύσκολες αποφάσεις. Σήμερα είναι στο διαδίκτυο γνωστή ως Footless Jo και μιλά δημόσια για την επιμονή και τις ικανότητες της ανθρώπινης ψυχής. Θα την βρείτε στο TikTok, στο Instagram και στο YouTube, με εκατοντάδες χιλιάδες ακολούθους.
Η 30χρονη πλέον Τζο, με τα μακριά ξανθά μαλλιά, το λαμπερό χαμόγελο και το χιούμορ της, τα σκυλιά και τα γατιά της μιλά συνήθως για τη χαρά της ζωής. Μιλά πολύ για το προσθετικό της πόδι, πώς λειτουργεί αυτό, πώς βρίσκει παπούτσια, τον αγώνα της για να μάθει να περπατά, να στέκεται και να τρέχει με αυτό. Μοιράζεται επίσης τις περίεργες και αγενείς ερωτήσεις που της κάνουν οι άλλοι.
Κάποιες μέρες, η ζωή είναι δύσκολη και οι μέρες σημαδεύονται από εξάντληση, χρόνιους πόνους, κατάθλιψη. «Όταν έχω κακές μέρες, όπως σήμερα, νιώθω ανίκανη και σαν να αποκλείομαι από το να μπορώ να κυνηγήσω τη ζωή», έγραψε σε μια ανάρτηση. «Λες και το σώμα μου με σταματά πάντα και δεν μπορώ να κάνω τίποτα». Η Τζο δεν διστάζει να μιλήσει για τις μέρες που αναζητά τρόπους να προσαρμοστεί, να μάθει να συμβιβάζεται με τους περιορισμούς που θέτει το σώμα της, να ψάξει μέσα της για όνειρα που θα μπορεί να κυνηγήσει αντί να βασανίζεται από την αίσθηση του ανικανοποίητου. Εξηγεί πως πάντα θα νιώθει θλίψη όχι μόνο επειδή έχασε το πόδι της, αλλά γιατί χρειάστηκε να τα ζήσει όλ’αυτά, τόσα χρόνια. «Θέλω να ρίξω φως σε όσα αντιμετωπίζω και αντιμετωπίζουμε τα άτομα με αναπηρία», λέει η Τζο. «Το να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος είναι πολύ σημαντικό για μένα».
Πριν από λίγους μήνες, η Τζο επέστρεψε στο λιβάδι όπου έπαθε το ατύχημα, σχεδόν 20 χρόνια νωρίτερα. Ένα κινηματογραφικό συνεργείο έκανε ένα μίνι ντοκιμαντέρ για το ατύχημά της. «Είναι ένα γαλήνιο λιβάδι, έτσι δεν είναι;» τους είπε η Τζο. «Δεν είναι κακό μέρος για να αλλάξεις τη ζωή σου για πάντα, αν πρέπει να γίνει κι αυτό».
ΠΗΓΗ: https://gazette.com/
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Προσωπικό προφίλ της Τζο στο instagram (footlessjo).
